Lěźiny
| |||||
město: | Drjowk | ||||
zagmejnowanje: | 10. januara 1973 (do Lubošca) | ||||
wysokosć: | 95 metrow n.m.hł. | ||||
51.662814.252495
| |||||
póstowe čisło: | 03116 | ||||
předwólba: | 035602 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
wikidata: Lěźiny (Q47488408)
|
Lěźiny (prjedy tež Lěźiń; němsce Löschen) su wjes w Delnjej Łužicy a wobydleny gmejnski dźěl[1] Drjowka we wokrjesu Sprjewja-Nysa. Słuša k měšćanskemu dźělej Lubošc a bě hač do 10. januara 1973 samostatna gmejna.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wjes leži dwaj kilometraj sewjerowuchodnje Drjowka na wuchodnym boku zwjazkoweje dróhi 169 a při puću do Huraza. Susodne wsy su Huraz na wuchodźe, (Nowa) Chusej na juhozapadźe a Lubošc na sewjerozapadźe.
Wobydlerstwo a rěč
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow mějachu Lěźiny srjedź 1880tych lět cyłkownje 133 wobydlerjow, z kotrychž běchu 83 Serbja (62 %).[2] Arnošt Černik zwěsći porno tomu w 1950tych lětach jenož hišće dweju wot 156 wobydlerjow, kiž serbsce móžeštaj.[3]
Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ „bewohnter Gemeindeteil“
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995. [156 wobydlerjow, z nich 1 dorosćeny z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 1 z pasiwnymi, 0 serbskich dźěći a młodostnych, 154 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkaz
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Lěźiny w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
Domašojce (Domsdorf) |
Chusej (Kausche) |
Jazorki (Jehserig) |
Kózle (Casel) |
Lubošc (Laubst) |
Lutol (Leuthen) |
Maliń (Greifenhain) |
Skjarbošc (Schorbus) |
Źiwize (Siewisch)
Dalše sydlišća
Gólašow (Golschow) | Huraz (Auras) | Chórice (Göritz) | Kóšnojce (Koschendorf) | Lěźiny (Löschen) | Merkur | Njamorojce (Illmersdorf) | Paprotna (Papproth) | Radowašojce (Radensdorf) | Radušc (Rehnsdorf) | Šćeńc (Steinitz) | Wóseńck (Klein Oßnig)