Kałalc
| |
| Kałalc (Ulex europaeus) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| rjad: | (Fabales) |
| swójba: | Łušćinowcy (Fabaceae) |
| podswójba: | (Faboideae) |
| tribus: | (Genisteae) |
| ród: | Pócćiw[1][2] (Ulex) |
| družina: | Kałalc[3] |
| wědomostne mjeno | |
| Ulex europaeus | |
| L. | |
Kałalc[3] (Ulex europaeus) je rostlina ze swójby łušćinowcow. Dalše serbske mjeno je kałaty pócćiw.
Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Wobrazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Kałalc (Ulex europaeus)
Kałalc w Šotiskej
Kwěty
Litografija kałalca
Kwěty
Kwěty
Ilustracija
Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 336.
- ↑ W internetowym słowniku: Stechginster
- ↑ 3,0 3,1 Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 140.
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Kral, Jurij: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica serbska, Budyšin (1927)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
- Völkel, Pawoł: Hornjoserbsko-němski słownik, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin (1981)
Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
