Jan Jurij Prokop Hančka
Jan Jurij Prokop Hančka (němsce Johann Georg Hantschke, tež Prokopius; * 7. meje 1731 w Radworju, † 4. junija 1789 w klóštrje Marijina hwězda) bě serbski rjadnik, rěčespytnik a spisaćel nabožinskich spisow.
Narodźi so jako syn wučerja w Radworju a bě wot 1749 do 1751 chowanc Serbskeho seminara w Praze, hdźež wopytowaše gymnazij. Po studiju zastupi do rjada cisterciensow w klóštrje Nowa Cala pola Frankobroda a přiwza mjeno Prokop. W lěće 1759 so do Łužicy nawróći a sta so z kapłanom klóštra Marijina hwězda, hdźež 1789 wumrě.
Hančka prócowaše so wo ponowjenje serbskeho prawopisa, wosebje wo zbliženje rozdźělneju wašnjow pisanja katolskich a ewangelskich spisaćelow kaž tež wo wučisćenje serbšćiny wot cuzych słowow. Mjeztym zo mjenowachu jeho přećeljo kaž Jurij Mjeń „serbskeho Gottscheda“, dósta tež raznu kritiku ze strony fararjow. W lěće 1765 wuda Paćerske knihi Duchowna brónjernja, jeho gramatika kaž tež němsko-serbski słownik wostaštej pak w rukopisu.
Žórło
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Jurij Młynk: Hančka, Jan Jurij Prokop. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 172