Cuza pyskawa
Cuza pyskawa (Geranium pyrenaicum) | |
systematika | |
---|---|
Domena | Eukaryoty |
Swět | Rostlinstwo |
Rosidy Eurosidy II | |
rjad: | (Geraniales) |
swójba: | Pyskowničkowe rostliny (Geraniaceae) |
ród: | Pyskawa[1][2] (Geranium) |
družina: | Cuza pyskawa |
wědomostne mjeno | |
Geranium pyrenaicum | |
Burm. fil. | |
Cuza pyskawa (Geranium pyrenaicum) je rostlina ze swójby pyskowničkowych rostlinow (Geraniaceae).
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Cuza pyskawa je dwulětna rostlina abo trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 25 hač 70 cm.
Stołpik je zrunany abo postupacy, rozhałuzowany, wotestejo kosmaty.
Łopjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Łopjena su přećiwostejne, we wobrysu kulojte, hač do srjedźišća rukojte, pjećdźělne hač dźewjećdźělne a docpěwaja šěrokosć wot 3 hač 7 cm.
Kćenja
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kćěje wot meje hač oktobra. Kćenja su jasnowioletne, docpěwaja šěrokosć wot 1 hač 2 cm a přesahaja łopjena. Krónowe łopješka su hłuboko wutrobojće zarězane a docpěwaja dołhosć wot 7 hač 10 mm a su dwójce tak dołhe kaž keluškowe łopješka.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće na pućach, drjebiznowych městnach, w žiwych płotach, na njerodźojtych pastwach a pustych płoninach. Preferuje wutkate pódy w krajinach z miłym klimatom.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina pochadźa z horinow južneje Europy a je při nas we wysokosć wot hač do 1800 m zdomjacnjena.
Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 410.
- ↑ W internetowym słowniku: Storchschnabel
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 220 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 48 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)