Bjedrusk
| |||||
město: | Šěrachow-Korzym | ||||
zagmejnowanje: | 1936 (do Rozwodec) | ||||
wobydlerstwo: | 112 (9. meje 2011)[1] | ||||
wysokosć: | 240 metrow n.m.hł. | ||||
51.10194444444414.451666666667240
| |||||
póstowe čisło: | 02681 | ||||
předwólba: | 035938 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Wjesna dróha w Bjedrusku | |||||
wikidata: Bjedrusk (Q160970)
|
Bjedrusk (němsce Bederwitz) je wjes ze 112 wobydlerjemi[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša k městu Šěrachow-Korzym a leži 240 m nad mórskej hładźinu w dolinje Sprjewje. Hač do lěta 1936 běše samostatna gmejna, po tym najprjedy wjesny dźěl Rozwodec a wot 1994 hač do 2010 dźěl gmejny Korzym.
Susodne wjeski su Jiłocy na sewjeru, Supow a Wbohow na wuchodźe, Chróstawa na juhu a Rozwodecy na zapadźe.
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Prěnje historiske naspomnjenje jako Bederwicz pochadźa z lěta 1370. W 15. lětstotku wukonješe ležownostne knjejstwo nad Bjedruskom Rozwodečanske ryćerkubło, w lěće 1777 pak Chróstawske.[3]
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 129 wobydlerjow, mjez nimi 75 Serbow (58 %).[4] Přewažnje ewangelscy wobydlerjo přisłušeja Budestečanskej wosadźe. W Bjedrusku rěčeše so Rozwodečanski dialekt serbšćiny. Dźensa leži wjeska zwonka oficielneho serbskeho sydlenskeho ruma.
Ležownostne mjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Sosanka = na Sosancy, Na wrónjacej budźe, Na Šćeńcach, Lada, Pastwišća, Kamjeńca, Pichow (hórka), Tryby = na Trybach, Při złej łuži, Wódnik, Strólnje, Dźělnje, Łusk.[5]
Wosobiny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Handrij Palman (1788–1862) – farar, wudawar prěnich serbskich Misionskich powěsćow
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Šěrachow-Korzym
- ↑ staw: 9. meje 2011; Wuslědki censusa 2011 za Šěrachow-Korzym
- ↑ Bjedrusk w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 50. → wšě wjeski
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 4 (digitalizat).