Barbjerska serlica
| |
| Barbjerska serlica (Asperula tinctoria) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Asteridy Euasteridy I | |
| rjad: | (Gentianales) |
| swójba: | Čerwjenkowe rostliny (Rubiaceae) |
| ród: | Serlica[1] (Asperula) |
| družina: | Barbjerska serlica |
| wědomostne mjeno | |
| Asperula tinctoria | |
| L. | |
Barbjerska serlica (Asperula tinctoria) je rostlina ze swójby čerwjenkowych rostlinow (Rubiaceae).
Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Barbjerska serlica docpěwa wysokosć wot 30 hač 50 cm.
Stołpik je štyrihranity.
Łopjena su po štyrjoch hač po šesćoch mutličkostejne, wuskolancetojte, jednonerwne a docpěwaja dołhosć wot 2 hač 6 cm.
Kćěje wot junija hač awgusta. Króna je běła, třistołpowa a docpěwa šěrokosć wot 3 hač 4 mm.
Płód je hładki.
Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rosće we swětłych chójnowych a dubowych lěsach a w słónčnych kerčinach a na połsuchich trawnikach.
Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rostlina je w srjedźnej Europje hač južneje Šwedskeje rozšěrjena.
Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 453.
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 28 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)