Bahnowy žiwotnik

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Bahnowy žiwotnik
Bahnowy žiwotnik (Thalictrum lucidum)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Eudikotyledony
rjad: (Ranunculales)
swójba: Maslenkowe rostliny (Ranunculaceae)
podswójba: Isopyroideae
ród: Žiwotnik[1][2] (Thalictrum)
družina: Bahnowy žiwotnik
wědomostne mjeno
Thalictrum lucidum
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Bahnowy žiwotnik (Thalictrum lucidum) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Bahnowy žiwotnik docpěwa wysokosć wot 60 hač do 120 cm.

Łopjena su dwójce pjerite. Łopješka su dołhojte, klinojte abo linealne, na hornim boku ćmowozelene a błyšćace.

Kćěje wot junija hač do julija. Kćenja su zrunane a steja na kóncach pakićowych hałuzow. Próškowe łopješka su zrunane a žołtojte.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće w łučinowych lěsach a na łuhojtych łukach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je w srjedźnej a juhowuchodnej Europje rozšěrjena, při čimž w Mecklenburgskej, wuchodnej Pruskej a Durinskej a regionach wot Donauwa a Maina a w Alpach wustupuje.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 674.
  2. W internetowym słowniku: Wiesenraute

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 162 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije