Šćětkojta nalika
Šćětkojta nalika (Dianthus carthusianorum) | |
systematika | |
---|---|
Domena | Eukaryoty |
Swět | Rostlinstwo |
rjad: | (Caryophyllales) |
swójba: | Nalikowe rostliny (Caryophyllaceae) |
podswójba: | Caryophylloideae |
tribus: | Caryophylleae |
ród: | Nalika[1][2] (Dianthus) |
družina: | Šćětkojta nalika |
wědomostne mjeno | |
Dianthus carthusianorum | |
L. | |
Šćětkojta nalika (Dianthus carthusianorum) je rostlina ze swójby nalikowych rostlinow (Caryophyllaceae).
Wopisanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Šćětkojta nalika je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 15 hač 50 cm. Rostlina je naha.
Stołpik je nahi a prosty.
Łopjena su linealne abo wusko lancetojte a docpěwaja šěrokosć wot 2 hač 4 mm.
Kćěje wot junija hač septembra. Kćenja docpěwaja šěrokosć wot 20 hač 25 mm a steja po štyrjoch hač po dźesaćoch (maksimalnje po třicećoch) w hłójčkojtych promjenjach, kotrež su wot brunokožowych wysokich łopješkow wobdate. Krónowe łopješka su prědku zubate, ćmowopurpurowe. Keluškowa rołka je brunočerwjena. Keluškowe šupizny su nahe, suchokožowe a krótše hač keluch. Zwjetša so 1-3 kćenja runočasnje puknu.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće na suchich trawnikach, słónčnych zwisach, skłoninach a lěsnych kromach. Preferuje ćopłe, suche, zwjetša wapnite pódy.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina je předewšěm w srjedźnej Europje rozšěrjena.
Noty
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Prawopisny słownik, Hornjoserbski słownik, ISBN 3-7420-1920-1, strona 283
- ↑ W internetowym słowniku: Nelke
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 206 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 34 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)