Tatarski drěn
| |
| Tatarski drěn (Cornus alba) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Jadrowe eudikotyledony | |
| Asteridy | |
| rjad: | (Cornales) |
| swójba: | Drěnowe rostliny (Cornaceae) |
| ród: | Drěn[1][2] (Cornus) |
| družina: | Tatarski drěn |
| wědomostne mjeno | |
| Cornus alba | |
| L. | |
Tatarski drěn (Cornus alba) je rostlina ze swójby drěnowych rostlinow (Cornaceae).
Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Tatarski drěn je w lěću zeleny kerk, kotryž docpěje wysokosć wot 2 hač do 4 m. Jeho róst je šěroki a zrunany. Twori huste kerčiny.
Hałuzy su kruće zrunane a w zymje a nalěće swěćace čerwjene.
Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Přećiwostejne łopjena su eliptiske-jejkojte a maja 4-8 pódlanskich porow nerwow. Wone docpěja dołhosć wot 1 hač do 2,5 (8) cm. Na hornim boku su zelene, mjeztym zo na delnim boku su napadnje šěrozelene abo módrojte. Jich kroma je hładka.
Jich nazymske barbjenje je žołte hač čerwjene.
Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Kćěje wot meje hač junija. Małke kćenja su nažołć běłe, štyrikónčne a steja w 3-5 cm šěrokich njeprawych wokołkach.
Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Płody su běłe hač módrojte póčkate płody a docpěja wulkosć hróšatkow. Wone wot julija dozrawja a su njejědźne. Płody so wot spěwatych ptačkow jědźa.
Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rosće w na družiny bohatych měšanych lěsach. Rostlina je njenaročna a zymokruta.
Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rostlina je wot wuchodneje Europy hač do Sibirskeje rozšěrjena, ale tež we wuchodnej Aziji wustupuje.
Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Wón je pyšny kerk w parkach a zahrodach, ale so tež jako pioněrsku drjewinu a škit přećiwo wětrej plahuje.
Sorty[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Elegantissima njese šěrozelene, zdźěla běle kromate łopjena.
- Sibirica njese swětłočerwjene łopjena a hałuzy.
- Spaethii njese bronzowe łopjena.
Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 101.
- ↑ W internetowym słowniku: Hartriegel
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Botanica, Bäume und Sträucher, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4467-7, strona 270 (němsce)
- Mayer, Schwegler: Welcher Baum ist das?, Bäume, Sträucher, Ziergehölze, ISBN 978-3-440-11273-1, strona 36 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 422, jako podobna družina Tatarischer Hartriegel (Cornus alba) pod hesłom Blutroter Hartriegel (Cornus sanguinea) (němsce)
- Steinbachs Großer Pflanzenführer, ISBN 978-3-8001-7567-3, strona 362 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
