Běły komonc
| |
| Běły komonc (Melilotus albus) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Eurosidy I | |
| rjad: | (Fabales) |
| swójba: | Łušćinowcy (Fabaceae) |
| podswójba: | Mjetelojte kwěty (Faboideae) |
| ród: | Komonc[1][2] (Melilotus) |
| družina: | Běły komonc[1] |
| wědomostne mjeno | |
| Melilotus albus | |
| Medik. | |
Běły komonc[1] (Melilotus albus) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Běły komonc je dwulětna rostlina, kotraž docpěje wysokosć wot 30 hač 120 cm.
Stołpik je zrunany a rozhałuzowany.
Łopjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Łopjena su třiličbne. Łopješka su owalne abo linealne a zubate, mjeztym zo srjedźne maja dlěše stołpiki.
Kćenja
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kćěje wot junija hač septembra. Wisace, běłe kćenja docpěja dołhosć wot 4 hač 5 mm a steja we dołhich, jara wuskich kićach z dołhosću wot 4 hač 6 cm a z 40 hač 80 kćenjemi.
Płody
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Łušćinowy płód docpěje dołhosć wot 3 hač 5 mm a je nahi, syćonerwowy, zmoršćeny a po zrałosći čorny.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće w słónčnych njerodźowych zhromadnosćach, na pućach, nasypach, železniskich terenach, skałach, drjebiznowych městnach a pustych płoninach.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Wobrazy
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]-
Běły komonc -
Běły komonc -
-
Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 203.
- ↑ W internetowym słowniku: Steinklee
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 188 (němsce)
- Kral, Jurij: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica serbska, Budyšin (1927)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
- Völkel, Pawoł: Hornjoserbsko-němski słownik, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin (1981)
