Jan Awgust Sykora
Jan Awgust Sykora (němsce Johann August Sickert; * 27. septembra 1835 w Malešecach, † 19. decembra 1921 w Biskopicach) bě serbski farar, spisowaćel a ludowědnik.
Wón narodźi so do zamóžneje ewangelskeje burskeje swójby a wopyta w Budyšinje najprjedy měšćansku šulu a wot 1848 do 1856 gymnazij. Po studiju teologije w Lipsku, kiž 1860 dokónči, skutkowaše najprjedy tři lěta jako domjacy wučer a bu 1863 na farske městno do Smělneje pola Biskopic powołany, hdźež bě hač do kónca powołanskeho žiwjenja w lěće 1899 z poslednim serbskim fararjom.
Jan Awgust Sykora spisa cyły rjad nabožinskich a popularnohistoriskich knihow, kotrež wuda zwjetša w rjedźe Serbskeho lutherskeho knihowneho towarstwa. Jeho basnje wostachu we wšelakich časopisach rozbrojene.
Sykora bě subsenior Lipšćanskeho Serbskeho prědarskeho towarstwa a wot lěta 1861 čłon Maćicy Serbskeje. Jako farar reprezentowaše pozdźišo konserwatiwne křidło serbskeho ewangelskeho duchownstwa a wustupi 1886 jako protest přećiwo rěčnej swojotnosći a kritiskej křesćanskosći Jana Radyserba-Wjeloweje knihi „Trójniki“ z Maćicy. Awtobiografiski spis, w kotrymž wopisa Sykora žiwjenske wobstejnosće Malešanskeje wulkoburskeje swójby, wuda Ota Wićaz w lěće 1936 pod titulom W Malešecach před 100 lětami.
Jeho narowny kamjeń steji při južnej fasadźe Smělnjanskeje ewangelskeje cyrkwje swj. Jana.
Spisy
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Wudowa Linatowa abo zhubjene wopismo. Budyšin 1875.
- Třoje zornjatka za bohate płody. Budyšin 1875.
- Powědančka ze žiwjenja. Budyšin 1877.
- Dr. Marćin Luther. Budyšin 1877.
- Lěkečanski stary wučer a jeho syn. Wobraz z 30lětneje wójny. Přełožk, Budyšin 1893.
- Kłosy a zornjatka. Zběrka powědančkow, Budyšin 1908.
Literatura
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Trudla Malinkowa: Jan Awgust Sykora – posledni serbski farar w Smělnej. Rozhlad 9/2010, str. 3–10.
Žórło
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Ludmila Mětškowa: Sykora, Jan Awgust. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 527sl.