Swinajca syćina
(ze strony „Swinjawa” sposrědkowane)
| |
| Swinajca syćina (Juncus bufonius) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Monokotyledony Commelinidy | |
| rjad: | (Poales) |
| swójba: | Syćinowe rostliny (Juncaceae) |
| ród: | Syćina[1][2] (Juncus) |
| družina: | Swinajca syćina |
| wědomostne mjeno | |
| Juncus bufonius | |
| L. | |
Swinajca syćina (Juncus bufonius) je rostlina ze swójby syćinowych rostlinow (Juncaceae). Dalše serbske ludowe mjeno je swinjawa.
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Swinajca syćina docpěwa wysokosć wot 10 hač 25 cm. Rostlina je na spódku jako promjenja rozhałuzowana.
Kćenja
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kćěje wot junija hač septembra. Kćenja docpěwaja dołhosć wot 3 hač 7 mm a sedźa po jednym na dołhich, zrunanych hałuzach. Kćenjowe łopješka su lancetojte a dlěše hač kapsla, maja běłu kožu a zelenu srjedźnu smušku.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće na włóžnych rolach, pućach a brjohach.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina je w Europje rozšěrjena.
Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 495.
- ↑ W internetowym słowniku: Binse
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 426 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
