Herta Wićazec: Rozdźěl mjez wersijomaj

Herta Wićazec słuša k ewangelskim Serbam štyrcetych lět wosomnaćeho lětstotka . Bohužel su jenož třiceći basnjow wot njeje zwostali, tohodla njeměješe wulki wuznam. Wobsah jeje basnjow je lubosć k přirodźe a mystika, ale tež jeje dźeło je „miły šlewjer, kotry wosłabi barby radosće“, je to předčuće wosebiteje bolosće. Hakle [[Róža Domašcyna]] a [[Christian Prunitsch]] stej ju a jeje dźěło znowa hódnoćiłoj - po nimaj je wona předchadnica subjektiwiskeje lyriki. [[Róža Domašcyna|Domašcyna]] je tři fazy jeje dźeła wopisała: mjez l. 1848 – 1850, mjez l. 1850 – 1854 a mjez l. 1856 – 1858. Spočatk jeje dźeło je „Njezapomnička“, prěnja prozowa baseń wot njeje, kotraž je so w Serbskich Nowinach wozjewiła w lěće 1848 a kiž dopomina na idylu němskeje literatury teho časa.<br />