Wuškata wjerba
| |
| Wuškata wjerba (Salix aurita) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Malpighiales) |
| swójba: | Wjerbowe rostliny (Salicaceae) |
| ród: | Wjerba[1][2] (Salix) |
| družina: | Wuškata wjerba |
| wědomostne mjeno | |
| Salix aurita | |
| L. | |
Wuškata wjerba (Salix aurita) je rostlina ze swójby wjerbowych rostlinow (Salicaceae). Dalše serbske ludowe mjeno je rokot[3].
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wuškata wjerba je w lěću zeleny kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 1 hač 3 m.
Hałuzy su wotstejace a napadnje ćeńke. Wobnohi a pupki su nahe.
Łopjena
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Łopjena su kulojće-jejkojte, zmoršćene, na kromje žołmičkate, zubate, na prědnjej połojcy najšěrše a docpěwaja dołhosć wot 2 hač 5 cm. Wone njesu na stołpiku wulke pódlanske łopješka, kotrež su jěrchenkojte. Łopjena su na woběmaj bokomaj kosmate. Jich kónčk je šwižny a k bokej wjerćany abo wróćo zhibnjeny. Jich stołpik docpěwa dołhosć wot 1 cm.
Kćenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Kćěje wot apryla hač meje. Kćenja su dwudomnje rozdźělene a so před łopjenami jewja. Micki su sedźace, slěbrojte hač žołtojte a docpěwaja dołhosć wot 2 (wot 0,5 hač do 3) cm. Nošne łopješka kćenjow su dwubarbne. Płódniki su pjelsćojće kosmate. Próšniki su žołte.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće na brjohach, na kromach hrjebjow, na mokrych a włóžnych łukach, na niskich tymjenjach, na kromach tymjenjow a w žumpadłowych lěsach. Ma radšo włóžne, kisałe pódy.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina je w sewjernej a srjedźnej Europje a w zapadnje Aziji rozšěrjena, při čimž južnje hač do Pyrenejow a Apeninow wustupuje.
Hybrida
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Družina často bastarduje z šěrej wjerbu (Salix cinerea), při čimž hybridy a wobnowjene křižowanki ze staršimi formami so njehodźa jednory póznawać.
Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 544.
- ↑ W internetowym słowniku: Weide
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 424.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, strona 224 (němsce)
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 450 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)