Třiłopješkaty kózlik
(ze strony „Hórki dźećel” sposrědkowane)
| |
| Třiłopješkaty kózlik (Menyanthes trifoliata) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Asteridy Euasteridy II | |
| rjad: | (Asterales) |
| swójba: | Kózlikowe rostliny (Menyanthaceae) |
| ród: | Kózlik[1][2] (Menyanthes) |
| družina: | Třiłopješkaty kózlik |
| wědomostne mjeno za ród | |
| Menyanthes | |
| L. | |
| wědomostne mjeno za družinu | |
| Menyanthes trifoliata | |
| L. | |
Třiłopješkaty kózlik (Menyanthes trifoliata) je rostlina ze swójby kózlikowych rostlinow (Menyanthaceae). Dalše serbske mjeno je hórki dźećel[2].
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Třiłopješkaty kózlik je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 15 hač 30 cm.
Pjenk je tołsty, lězacy a rozhałuzowany.
Třiličbne łopjena su nahe a maja dołhe, mjasne stołpiki.
Kćěje wot meje hač julija. Kić wobsteji z 10 hač 20 běłych abo čerwjenojtych, brodatych kćenjow z wulkosć wot něhdźe 1,5 cm. Krónowe kónčki njesu trodle.
Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rosće w bahnach, kotrež na suchi kraj so přeměnja, małkich jězorach, płonych tymjenjach a pochowišćach. Preferuje mokre, tež přepławjene, zwjetša małowapnite pódy.
Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rostlina je w sewjernej a srjedźnej Europje, ale tež w horinach južneje Europy rozšěrjena.
Wužiwanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Noty
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 213.
- ↑ 2,0 2,1 W internetowym słowniku: Fieberklee
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 66 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 168 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)