Benjamin Běgaŕ

Benjamin Běgaŕ (němsce Benjamin Bieger; * 20. februara 1873 w Janšojcach, † 26. septembra 1945 we Wětošowje) bě serbski farar, spisowaćel a kulturny prócowar z Delnjeje Łužicy.

Narodźi so w Janšojcach jako syn wučerja, wopyta gymnazij w Schleswigsko-Holsteinskej a studowaše ewangelsku teologiju w Greifswaldźe a Kielu. Wot 1902 do 1910 skutkowaše jako diakon w Picnju a wudawaše wot 1904 hromadźe z Janšojskim fararjom Hajnom Rizom serbski cyrkwinski časopis Wósadnik. Mjez 1910 a 1929 běše z fararjom zwonka Łužicy, najprjedy hač do lěta 1917 w Krummendeichu a potom hač do 1929 w Hennestedće (Schleswigsko-Holsteinska). Hakle 1929 nawróći so 56-lětny do Łužicy a běše hač do lěta 1941 archidiakon a zdobom posledni serbskorěčny farar we Wětošowje. Jako tajki bě jedyn z hłownych organizatorow wulkeho serbskeho swjedźenja lěta 1930 w měsće składnostnje 50-lětneho wobstaća delnjoserbskeho wotrjada Maćicy Serbskeje. 1941 poda so na wuměnk a bu po swojej smjerći na tyfusu nazymu 1945 na Wětošowskim cyrkwinskim kěrchowje pochowany. Row Běgarjec mandźelskeju ma wot lěta 2014 status čestneho rowa města Wětošowa.

Benjamin Běgaŕ bě wot lěta 1908 čłon Maśicy Serbskeje a wot 1919 jeje městopředsyda.

Žórło

• Gerat Hančka: Běgaŕ, Benjamin. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 47