Běła jědla

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Běła jědla
Běla jědla (Abies alba)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjad: Konifera (Coniferales)
swójba: Chójnowe rostliny (Pinaceae)
podswójba: Abietoideae
ród: Jědla[1][2] (Abies)
sekcija: Abies
družina: Běła jědla[1]
wědomostne mjeno
Abies alba
Mill. (1768)
Mapa
Rozšěrjenje běłeje jědle
Wobdźěłać
p  d  w
Abies alba

Běła jědla[1] (Abies alba) je štom ze swójby chójnowych rostlinow (Pinaceae).

Wopisanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Běła jědla je štom, kotryž docpěwa wysokosć wot 50 m.

Króna je wusko kehelojta. Wjeršk je při młodych štomach wótry, pozdźišo kulowaty.

Skora je hładka a swětłošěra.

Jěhły[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Jěhły su přecozelene, płone, zhibujomne, na hornim boku błyšćace ćmowozelene, sedźa zwjetša w dwěmaj rjadomaj a docpěwaja dołhosć wot 1,2 hač 3 cm. Jich delni bok njese dwaj běłej paskaj. Nimo toho su prědku tupe abo zarěznjene.

Kwětnistwo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot meje hač do junija. Žónske kwětnistwo je zrunane. Muske kwětnistwo steji na kóncu hałuzow. Kćěw započina w starosći wot 60-70 lět.

Hable[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Hable su zrunane a docpěwaja dołhosć wot 10 hač 16 cm. Při zrałosći na štomje rozpadnu.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće w lěsach we wysokosćach mjez 400 a 1000 m. Preferuje čerstwe, chłódne, małowapnite abo wapnite pódy. Rostlina je čućiwa napřećo mjerznjenju.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je w horinach srjedźneje a južneje Europy rozšěrjena.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. 1,0 1,1 1,2 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 179.
  2. W internetowym słowniku: Tanne

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 428 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 388 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije