Łučna syćel
| |
| Łučna syćel (Luzula campestris) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Monokotyledony Commelinidy | |
| rjad: | (Poales) |
| swójba: | Syćinowe rostliny (Juncaceae) |
| ród: | Syćel[1][2] (Luzula) |
| družina: | Łučna syćel[3] |
| wědomostne mjeno | |
| Luzula campestris | |
| (L.) DC. | |
Łučna syćel[3] (Luzula campestris) je rostlina ze swójby syćinowych rostlinow (Juncaceae). Dalše serbske ludowe mjeno je zaječi chlěb[3].
Wopis
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Stejnišćo
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Rozšěrjenje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Wužiwanje
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Nóžki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ W internetowym słowniku: Simse
- ↑ W internetowym słowniku: Hainsimse
- ↑ 3,0 3,1 3,2 W internetowym słowniku: Hasenbrot
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Aichele, D., Golte-Bechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
