Běła fijałka

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Běła fijałka
Běła fijałka (Viola alba)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjadownja: Rosopsida
rjad: (Violales )
swójba: fijałkowe rostliny (Violaceae)
ród: Fijałka
družina: Běła fijałka
wědomostne mjeno
Viola alba
Besser (1809)
Wobdźěłać
p  d  w

Běła fijałka (Viola alba) je rostlina ze swójby fijałkowych rostlinow (Violaceae).

Wopisanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Běła fijałka je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 5 hač 10 cm.

Łopjena su swětłozelene a 1 - 1,5 raz tak dołhe kaž šěroke a wutrobojće-jejkojte. Jich stołpik je wotstejo kosmaty.

Kćěje wot měrca hač apryla. Běłe kćenja docpěwaja dołhosć wot 1 hač 2 cm.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na ćopłych lěsnych a kerčinowych kromach, w swětłych bohatych na zelach lisćowych lěsach a na pućach. Preferuje w prawej měrje suche, wutkate, zwjetša wapnite hlinjane pódy w ćopłych połoženjach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina wustupuje předewšěm w sewjernej Africe a kónčinach Srjedźneho morja a při nas dosaha sewerjnu hranicu jeje rozšěrjenja.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 188 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije