Łakoma

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Łakoma na karće z lěta 1921

Łakoma (němsce Lakoma abo tež Lacoma) bě delnjołužiske sydlišćo blisko Choćebuza, kotrež słušeše do gmejnskeho dźěla Rogozno. Wjes ležeše něhdźe šěsć kilometrow sewjerowuchodnje Choćebuskeho stareho města. Wona měješe so w lěće 2006 za brunicowu jamu Choćebuz-sewjer wopušćić. Po hamtskich podaćach je so cyłkownje 143 wobydlerjow přesydliło. Wjesne mjeno pochadźa wot delnjoserbskeho adjektiwa łakomy („chłóšći“).

W lěće 1850 měješe Łakoma 88 bjezwuwzaćnje serbskich wobydlerjow, 1945 hižo wokoło 200 a 1964 hišće 180. Po statistice Arnošta Černika rěčeše w lěće 1956 hišće 62,7 % wšěch Łakomarjow delnjoserbsce.[1]

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Poslednje chěže we Łakomej (2007)

Prěnje naspomnjenje Łakomeje pochadźa z lěta 1337 w zwisku ze starej póstowej dróhu. W prěnjej połojcy 15. lětstotka załožichu franciskanojo prěnje rybjace haty a wodowu hrjebju Goramšicu. Wot 1968 bě hatna krajina wokoło Łakomeje z krajinoškitnym pasmom.

Po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow rěčachu srjedź 1880tych lět wšitcy 123 wobydlerjow delnjoserbsce.[2]

W lěće 1983 informowaše so wobydlerstwo Łakomeje wo trěbnym přesydlenju brunicoweje jamy dla. Najebać protesta bu wjetši dźěl něhdźe 150 wobydlerjow hišće do přewróta přesydleny a někotre statoki wottorhane. Wot 1992 do 2003 běchu někotre chěže wot přirodnych aktiwistow z Choćebuza a druhich městow wobsadźene. Cyłkownje bydlachu tehdy někak 20 ludźi we Łakomej. W „kulturnej bróžni“ wotměwachu so koncerty (mjez druhim z Gerhardom Gundermannom) a druhe zarjadowanja. Mjez 2003 a 2005 buchu wšě twarjenja hač na dwě při zwjazkowej dróze wot Vattenfalla wottorhane. Po lěće 2003 wojowaše so hłownje wo zdźerženje Łakomskich hatow, 380 ha wulkeho biotopa zady wjeski. W lěću 2007 wobsadźichu aktiwisća přirodoškitneje organizacije Robin Wood tute městno.

Mjez 2009 a 2011 bu něhdyša wjeska wotbagrowana.

Hlej tež[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 168–172, ISBN 978-3-7420-1623-2.
  1. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 258. [209 wobydlerjow, z nich 100 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 12 z pasiwnymi, 19 serbskich dźěći a młodostnych, 78 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
  2. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski

Wotkazaj[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

 Commons: Łakoma – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
  • Łakoma w datowej bance delnjoserbskich městnych mjenow na dolnoserbski.de (delnjoserbsce)
51.7958414.38878
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije