Wulki Wosyk

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Wulki Wosyk
Großhänchen
Połoženje Wulkeho Wosyka na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Wulkeho Wosyka na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Połoženje Wulkeho Wosyka
Połoženje Wulkeho Wosyka
gmejna: Porchow
zagmejnowanje: 1973 (do Wujězda)
wobydlerstwo: 156 (31. decembra 2022)[1]
wysokosć: 230 metrow n.m.hł.
51.18333333333314.183333333333230
póstowe čisło: 01906
předwólba: 035953
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Wulkowosyčan/-ka
adjektiw:
Wulkowosyčanski
skłonowanje:
Wulkeho Wosyka, Wulkemu Wosykej, Wulki Wosyk, Wulkim Wosykom, we Wulkim Wosyku
Wulki Wosyk z juha
Wulki Wosyk z juha

Wulki Wosyk z juha

Wulki Wosyk (němsce Großhänchen) je hornjołužiska wjes ze 156 wobydlerjemi[2] blisko Tuchorja, kotraž słuša ke gmejnje Porchow. Je ródna wjes serbskeho wědomostnika Arnošta Muki a měješe hač do zažneho 20. lětstotka serbskorěčnu wjetšinu, njesłuša pak dźensa hižo do oficielneho serbskeho sydlenskeho ruma.

Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wjes nadeńdźe so w hornjołužiskich honach sewjerozapadnje Tuchorskeho lěsa we wysokosći 230 m nad mórskej hładźinu. Susodne wjeski su Dobranecy na sewjerowuchodźe, Lutyjecy na juhowuchodźe, Horni Wujězd na sewjerozapadźe a Panecy na sewjeru.

Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Na hórkach, Na dołkach, Pola Wujezda, Pola Tuchorja, Pola přesadničkow, Pola wjerbkow, Pola Panec, Pola Dobranec, Pola młyna, Kudźołk, Pola Njezdašec, W Křižeńkach, Pola pěskowej jamy.[3]

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Prěnje naspomnjenje wsy jako Maior Heynichin pochadźa ze 14. lětstotka. Hač do lěta 1923 wobsteješe wjeska z dweju politiskeju gmejnow, Mišnjanskeho boka na sewjeru a Hornjołužiskeho boka na juhu, dokelž běžeše hranica mjez woběmaj krajomaj hač do 17. lětstotka přez samu wjesku.[4]

Wobydlerstwo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Po Arnošta Mukowej Statistice Łužiskich Serbow měješe Wulki Wosyk we 1880tych lětach cyłkownje 222 wobydlerjow, z nich 182 Serbow (82 %) a 40 Němcow.[5] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1954 hišće serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 10,7 %, mjez nimi štyrjo serbscy młodostni.[6] Posledni serbskorěčny wobydler zemrě w lěće 1983.[7]

Wulki Wosyk słuša wot 1830 k Hornjowujězdźanskej ewangelskej wosadźe. Prjedy běchu Wosčenjo do Hodźija zafarowani.

Powětrowy wobraz Wulkeho Wosyka

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. staw: 31. decembra 2022; podaća gmejnskeho zarjadnistwa Porchow
  2. staw: 31. decembra 2022; podaća gmejnskeho zarjadnistwa Porchow
  3. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 21 (digitalizat).
  4. Wulki Wosyk w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  5. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 53. → wšě wjeski
  6. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 247. [363 wobydlerjow, z nich 30 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 5 z pasiwnymi, 4 serbske dźěći a młodostni, 324 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
  7. Lubina Šěrakec: Elegija na Wosyk. W Rozhledźe 42 (1992), čo. 10, str. 390sl.

Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

 Commons: Wulki Wosyk – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije