Čelchow

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Čelchow
Zschillichau
Połoženje Čelchowa na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Čelchowa na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Połoženje Čelchowa
Połoženje Čelchowa
gmejna: Wulka Dubrawa
zagmejnowanje: 1936 (do Zdźěrje)
wobydlerstwo: 68 (31. decembra 2022)[1]
přestrjeń: 1,11 km²
wysokosć: 161 metrow n.m.hł.
51.25194444444414.487777777778161
póstowe čisło: 02694
předwólba: 035934
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Čelchowčan/-ka
adjektiw:
Čelchowski
skłonowanje:
Čelchowa, Čelchowej, Čelchow, Čelchowom, w Čelchowje
Powětrowy wobraz Čelchowa (2019)
Powětrowy wobraz Čelchowa (2019)

Powětrowy wobraz Čelchowa (2019)

Čelchow (prjedy tež Celchow[2] abo Čerchow;[3] němsce Zschillichau) je sydlišćo w sakskim wokrjesu Budyšin, kotrež słuša wot lěta 1994 ke gmejnje Wulka Dubrawa.[4]

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Prěnje historiske naspomnjenje Čelchowa bě w lěće 1360 jako Czelchowe abo Czelchow.[4] Wot zažneho 18. lětstotka bě wjeska sydło ryćerkubła.

Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 125 wot cyłkownje 137 Čelchowčanow serbsce (91 %).[5] Ewangelscy Čelchowčenjo přisłušeja Klukšanskej wosadźe.

Wobchad[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Přez Čelchow wjedźe zwjazkowa dróha 156 z Běłeje Wody do Budyšina.

Pomniki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Jako kulturnej pomnikaj škitanej stej něhdyši Čelchowski hosćenc při zwjazkowej dróze ze zornowcowymaj portalomaj kaž tež něhdyše ryćerkubło z knježim domom a parkom.

Literatura[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Zschillichau/Čelchow. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 235sl.


Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

 Commons: Čelchow – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
  2. Filip Rězak: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. L. A. Donnerhak, Budyšin 1920 (digitalizat).
  3. Křesćan Bohuwěr Pful: Łužiski serbski słownik. Maćica Serbska, Budyšin 1866, str. 74 (online).
  4. 4,0 4,1 Čelchow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  5. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije