Wolešnica (Lubij)
| |||||
| město: | Lubij | ||||
| wobydlerstwo: | (31. decembra 2023)[1] | ||||
| přestrjeń: | 4,73 km² | ||||
| wysokosć: | 285 metrow n.m.hł. | ||||
51.114.633333333333285
| |||||
| póstowe čisło: | 02708 | ||||
| předwólba: | 03585 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
 Napohlad Wolešnicy | |||||
wikidata: Wolešnica (Q160787)
| |||||
Wolešnica (němsce Oelsa[2]) je hornjołužiska wjes w sakskim wokrjesu Zhorjelc. Je wot lěta 1979[3] měšćanski dźěl Lubija.
Wolešnica leži tři kilometry zapadnje Lubijskeho centruma blisko zwjazkoweje dróhi 178.
Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Prěnje historiske naspomnjenje jako Ulsen [3] je z lěta 1306. Němske mjeno sydlišća pochadźa wot staroserbskeho słowa olšina — wólšina. Lěsny łanowc słušeše přez lětstotki k wobsydstwu Lubijskeje měšćanskeje rady.
Wobydlerstwo a rěč[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Po Mukowej statistice z lětow 1884/85 rěčachu tehdy 193 wot cyłkownje 348 Wolešničanow serbsce (55 %).[4] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 jenož hišće snadny serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 0,8 %.[5] Serbska ludnosć rěčeše Lubijsku narěč hornjoserbšćiny. Bože słužby w serbskej rěči wotměwachu so wot reformacije hač do 20. lětstotka w něhdyšej Franciskanskej cyrkwi w Lubiju, tak mjenowanej Serbskej cyrkwi.[6]
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ staw: 31. decembra 2023; Podaća Lubijskeho stawnistwa
- ↑ Walter Wenzel: Oberlausitzer Ortsnamenbuch (2008), ISBN 978-3-7420-2067-3 (němsce)
- ↑ 3,0 3,1 Wolešnica w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 253. [524 wobydlerjow, z nich 2 dorosćenaj z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 2 z pasiwnymi, 0 serbskich dźěći a młodostnych, 520 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
- ↑ Die Parochie Löbau. W: Neue sächsische Kirchengalerie, Die Diöcese Löbau. Lipsk, 1908, str. 1–56, tule str. 22sl. (digitalizat)
Literatura[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Trudla Malinkowa: Wolešnica a Stary Lubij. W: Rozhlad 45 (1995) čo. 10, str. 319-323.
Bělecy (Bellwitz) | Dažin (Großdehsa) | Dołhaćicy (Dolgowitz) | Habrachćicy (Ebersdorf) | Hłušina (Glossen) | Chrapow (Krappe) | Karlowa Studnja (Karlsbrunn) | Ketlicy (Kittlitz) | Korecy (Georgewitz) | Łuwoćicy (Lautitz) | Luchow (Laucha) | Małe Radměrcy (Kleinradmeritz) | Mučnica (Mauschwitz) | Njechań (Nechen) | Njeznarowy (Eiserode) | Róžany (Rosenhain) | Serbske Kundraćicy (Wendisch-Cunnersdorf) | Serbske Pawlecy (Wendisch-Paulsdorf | Stara Chójnica (Altcunnewitz) | Stwěšin (Peschen) | Walowy (Wohla) | Wolešnica (Oelsa) | Wopaleń (Oppeln) | Wujer (Unwürde)