Jakub Ticin: Rozdźěl mjez wersijomaj
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
||
Rjadka 1: | Rjadka 1: | ||
[[Image:Ticinius.jpg|thumb|250px|Ticinus na tehdyšim wobrazu]] |
|||
{{Infokašćik spisowaćel |
{{Infokašćik spisowaćel |
||
| mjeno = Jakub Ticin |
| mjeno = Jakub Ticin |
Wersija wot 23. decembra 2008, 12:31
Jakub Ticin | ||
---|---|---|
Datum narodźenja | 1. awgusta 1656 Kulow | |
Datum smjerće | 17. apryla 1693 Běłohród | |
Etnija | Serb | |
Jakub Ticin (je so narodźił 1. awgusta 1656 w Kulowje a zemrěł 17. apryla 1693 w Běłohródźe) bě serbski jezuit a rěčespytnik. Wón bě spisar prěnjeje hornjoserbskeje gramatiki a załožer nabožneho pismowstwa katolskich Serbow.
Po wukubłanju na šuli Budyskeho tachantstwa dźěše Ticin do Čěskeje, přistupi rjedźe jezuitow a započina studij na uniwersiće w Praze. Nimo jeho měšniskeho zastojnstwa zaběra wón so z wědomostnymi studijami k słówjanskim rěčam. Zakład jeho dźěła běše jemu wužiwany, serbski dialekt z Kulowa.
We Łužicy spěchowaše Ticin putnikowanje do Róžanta a spisa 1692 rozprawu wo z Róžećanskej Marijinej postawu zwjazanynmi legendami a nałožkami. W lěće 1693 zemrě wón na chorosći we wónje Turkow blisko Běłohroda, w kotrymž je so jako kapłan we wójsku princa Eugena wobdźělił.
1994 so městno w Kulowje po nim pomjenowa.
Spisy
- Principia linguae wendicae quam aliqui wandalicam vocant. Praha 1679 (Jako nowoćišć wudaty wot Frida Michałka, Budyšin 1985).
- Epitome Historiae Rosenthalensis, sive Compendiaria Narratio de Origine, ac Cultu pervetustae BV Mariae Statuae, in Pago Rosenthal Lusatiae superioris. Praha 1692.
Žórła
- Alfons Frencl: Podłu klóšterskeje wody (1986), (2. přehladany a změnjeny nakład), str. 10
- Sonja Wölke: Die Anfänge der sorbische Grammatikschreibung. In: Zeitschrift für Slawistik 43(1998), S. 286-293.