Žołty komonc

Žołty komonc

systematika
Domena	Eukaryoty
Swět	Rostlinstwo
rjadownja:	(Rosopsida)
podrjadownja:	(Rosidae)
rjad:	(Fabales)
swójba:	Łušćinowcy (Fabaceae)
podswójba:	Mjetelojte kwěty (Faboideae)
ród:	Komonc (Melilotus)
družina:	Žołty komonc
wědomostne mjeno
Melilotus officinalis

Žołty komonc (łaćonsce: Melilotus officinalis) je rostlina ze swójby łušćinowcow.

Wopis

Žołty komonc je naha, najčasćišo jednolětna rostlina, kotraž dosahuje wysokosć wot 1,5 m.

Stołpik je zrunany, často rozhałužkowany, deleka nahi, horjeka krótko přilěhujcy kosmaty a lisćaty.

Łopjena su 3ličbne a stołpikate. Łopješka su na kromje zubate. Srjedźne su jasnje dlěje stołpikate hač bóčne.

Kćěje wot meje hač do oktobra. Kćenja steja we wjelekćenjowych kićach z dołhosću wot 4 hač do 10 cm, kotrež za čas nastaća płodow su podlěšowane. Keluch je zwonaty a hač do napoł tak dołhi kaž króna. Króna dosahuje dołhosć wot 5,5 hač do 7 mm a je jasnožołta. Chorhojčka a něhdźe samsnje dołhe křidleške su dlěše hač čołmik.

Płód dosahuje dołhosć wot 3 hač do 4 mm, je owalny, nahi a ma prěčne moršćiny.

Stejnišćo

Žołty komonc rosće na pućowych a rólnych kromach, pustym kraju a smjećišćach.

Přestrjeń

Žołty komonc je w Europje a Aziji rozšerjeny.

Žórła

• Aichele, D., Golte-Brechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• GU Maxi-Kompaß Blumen, ISBN 3-7742-3852-9, strona 51
• GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, stronje 56-57
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
• Seidel/Eisenreich: BLV Bestimmungsbuch Blütenpflanzen, ISBN 3-405-13557-5, stronje 44-45