Zahor: Rozdźěl mjez wersijomaj
S Kategorija:Rozpušćenje gmejny 1936 bu přidata z HotCat |
|||
Rjadka 45: | Rjadka 45: | ||
[[Kategorija:Prěnje naspomnjenje 1374]] |
[[Kategorija:Prěnje naspomnjenje 1374]] |
||
[[Kategorija:Něhdyša gmejna (Wokrjes Budyšin)]] |
[[Kategorija:Něhdyša gmejna (Wokrjes Budyšin)]] |
||
[[Kategorija:Rozpušćenje gmejny 1936]] |
Wersija wot 21. septembra 2020, 17:25
| |||||
gmejna: | Budestecy | ||||
zagmejnowanje: | 1936 | ||||
wobydlerstwo: | 61 (31. decembra 2022)[1] | ||||
wysokosć: | 270 metrow n.m.hł. | ||||
51.11664444444414.429641666667270
| |||||
póstowe čisło: | 02692 | ||||
předwólba: | 035938 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Kocorowy pomnik w Zahorju | |||||
wikidata: Zahor (Q819466)
|
Zahor (němsce Berge) je wjesny dźěl gmejny Budestecy w Sakskej z 61 wobydlerjemi.[2]
Geografija
Zahor leži juhowuchodnje Budyšina při dróze z Budestec do Hornjeje Hórki we Łužiskich horach. Wjeska leži při sewjerowuchodnej skłoninje 384 m wysokeje Słónčneje Hory nad dolinje Sprjewje. W zapadźe přesaha 447,4 m wysoki Mnišonc Zahor.
Stawizny
Prěni króć naspomni so wjeska w lěće 1374 jako Bergk a 1486 jako Perig.[3] Hač do lěta 1486 přisłušeše wjeska najprjedy k ležownosćam w Jiłocach a po tym ke klóštrej Marijina hwězda. Zahor so 1936 do Budestec zagmejnowaše.
Za swoju statistiku naliči Arnošt Muka 1883/84 145 wobydlerjow, mjez kotrymiž běchu 112 Serbja (77%) a 33 Němcy.[4] Tehdy ležeše Zahor na južnej kromje serbskorěčneho teritorija w Hornjej Łužicy. Ewangelscy wobydlerjo přisłušeja Budestečanskej wosadźe.
Wosobiny
W Zahorju so 1822 serbski komponist Korla Awgust Kocor narodźi. Při jeho ródnym domje dopomni w lěće 1929 stajeny pomnik na njeho. W lěće 1912 narodźi so nakładnistwowy lektor a serbski spisowaćel Albert Wawrik w Zahorju, hdźež 1988 tež zemrě.
Žórła
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
- ↑ Jan Meschgang: Die Ortsnamen der Oberlausitz. LND, Budyšin 1973, str. 27.
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 50. → wšě wjeski
Wotkazaj
- Zahor w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)