Jan Renč: Rozdźěl mjez wersijomaj
S →Spisy |
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
||
| Rjadka 1: | Rjadka 1: | ||
[[Dataja:Jan Renč.png|mini|Portret Jana Renča (1856–1916) |
[[Dataja:Jan Renč.png|mini|upright|Portret Jana Renča (1856–1916)]] |
||
'''Jan Jurij Renč''' (* [[29. januara]] [[1856]] w [[Ketlicy|Ketlicach]], † [[24. meje]] [[1916]] tež tam) bě [[Serbja|serbski]] ewangelski farar, lic. theol. a kulturny prócowar. |
'''Jan Jurij Renč''' (* [[29. januara]] [[1856]] w [[Ketlicy|Ketlicach]], † [[24. meje]] [[1916]] tež tam) bě [[Serbja|serbski]] ewangelski farar, lic. theol. a kulturny prócowar. |
||
==Žiwjenje== |
==Žiwjenje== |
||
Jan Renč, bratr [[Měrćin Renč|Měrćina Renča]], narodźi so jako syn Ketličanskeho kapłana Jana Korle Renča a jeho mandźelskeje Thusneldy rodź. Fuhrmanec z [[Wóslink]]a. Po tym zo prěnje pjeć lět do Ketličanskeje wjesneje šule chodźeše, hdźež běše šuler [[Korla Awgust Kocor|Korle Awgusta Kocora]], poda so jutry 1867 na gymnazij do [[Budyšin]]a. Wot lěta 1876 studowaše teologiju w [[Lipsk]]u, hdźež běše sobustaw Łužiskeho prědarskeho towarstwa a jeho wotrjada „Sorabika“. W lětomaj 1877 a 1878 wobdźěli so Renč na, wot [[Jaroměr Hendrich Imiš|Imiša]] nawjedowanym serbskim prědarskim seminarje w [[Hodźij]]u. Wot lěta 1879 do 1888 skutkowaše wón jako wikar a kapłan w Ketlicach. Po nanowej smjerći w lěće 1888 běše tamniši farar. Dnja 24. meje 1916 zaja nježenjeneho boža ručka. |
Jan Renč, bratr [[Měrćin Renč|Měrćina Renča]], narodźi so jako syn Ketličanskeho kapłana Jana Korle Renča a jeho mandźelskeje Thusneldy rodź. Fuhrmanec z [[Wóslink]]a. Po tym zo prěnje pjeć lět do Ketličanskeje wjesneje šule chodźeše, hdźež běše šuler [[Korla Awgust Kocor|Korle Awgusta Kocora]], poda so jutry 1867 na gymnazij do [[Budyšin]]a. Wot lěta 1876 studowaše teologiju w [[Lipsk]]u, hdźež běše sobustaw Łužiskeho prědarskeho towarstwa a jeho wotrjada „Sorabika“. W lětomaj 1877 a 1878 wobdźěli so Renč na, wot [[Jaroměr Hendrich Imiš|Imiša]] nawjedowanym serbskim prědarskim seminarje w [[Hodźij]]u. Wot lěta 1879 do 1888 skutkowaše wón jako wikar a kapłan w Ketlicach. Po nanowej smjerći w lěće 1888 běše tamniši farar. Dnja 24. meje 1916 zaja nježenjeneho boža ručka. Wón bu na Ketličanskim kěrchowje poboku swojeju staršeju pochowany. |
||
[[Dataja:Ketlicy – Renčec rowaj.jpg|mini|Narowny pomnik Jana Renča w Ketlicach (naprawo)]] |
|||
Jan Renč wuda 1884 němsku knihu wo stawiznach [[Ketličanska cyrkej|Ketličanskeje wosady]]. Při jeje přihotach namaka originalny list čěskeho krala [[Václav IV.|Václava IV.]] z lěta 1395, w kotrymž tutón wsy Ketlicy, [[Jěrkecy]] a [[Chrapow]] pod škit bratrow von Nostitz staji. W lěće 1895 spisa disertaciju wo lisće swj. Jakuba, na čož jemu uniwersita w [[Jena|Jenje]] licenciat teologije spožči. Wón dopisowaše do [[Serbske Nowiny|Serbskich Nowin]] a Misionskeho Posoła. Wot lěta 1883 bě Jan Renč čłon [[Maćica Serbska|Maćicy Serbskeje]]. |
Jan Renč wuda 1884 němsku knihu wo stawiznach [[Ketličanska cyrkej|Ketličanskeje wosady]]. Při jeje přihotach namaka originalny list čěskeho krala [[Václav IV.|Václava IV.]] z lěta 1395, w kotrymž tutón wsy Ketlicy, [[Jěrkecy]] a [[Chrapow]] pod škit bratrow von Nostitz staji. W lěće 1895 spisa disertaciju wo lisće swj. Jakuba, na čož jemu uniwersita w [[Jena|Jenje]] licenciat teologije spožči. Wón dopisowaše do [[Serbske Nowiny|Serbskich Nowin]] a Misionskeho Posoła. Wot lěta 1883 bě Jan Renč čłon [[Maćica Serbska|Maćicy Serbskeje]]. |
||
Wersija wot 23. februara 2020, 11:58
Jan Jurij Renč (* 29. januara 1856 w Ketlicach, † 24. meje 1916 tež tam) bě serbski ewangelski farar, lic. theol. a kulturny prócowar.
Žiwjenje
Jan Renč, bratr Měrćina Renča, narodźi so jako syn Ketličanskeho kapłana Jana Korle Renča a jeho mandźelskeje Thusneldy rodź. Fuhrmanec z Wóslinka. Po tym zo prěnje pjeć lět do Ketličanskeje wjesneje šule chodźeše, hdźež běše šuler Korle Awgusta Kocora, poda so jutry 1867 na gymnazij do Budyšina. Wot lěta 1876 studowaše teologiju w Lipsku, hdźež běše sobustaw Łužiskeho prědarskeho towarstwa a jeho wotrjada „Sorabika“. W lětomaj 1877 a 1878 wobdźěli so Renč na, wot Imiša nawjedowanym serbskim prědarskim seminarje w Hodźiju. Wot lěta 1879 do 1888 skutkowaše wón jako wikar a kapłan w Ketlicach. Po nanowej smjerći w lěće 1888 běše tamniši farar. Dnja 24. meje 1916 zaja nježenjeneho boža ručka. Wón bu na Ketličanskim kěrchowje poboku swojeju staršeju pochowany.
Jan Renč wuda 1884 němsku knihu wo stawiznach Ketličanskeje wosady. Při jeje přihotach namaka originalny list čěskeho krala Václava IV. z lěta 1395, w kotrymž tutón wsy Ketlicy, Jěrkecy a Chrapow pod škit bratrow von Nostitz staji. W lěće 1895 spisa disertaciju wo lisće swj. Jakuba, na čož jemu uniwersita w Jenje licenciat teologije spožči. Wón dopisowaše do Serbskich Nowin a Misionskeho Posoła. Wot lěta 1883 bě Jan Renč čłon Maćicy Serbskeje.
Česćowanja
Rakuski kejžor wuznamjenje jeho z ryćerskim křižom Franca Josefa a Saksko-Weimarski wulkowójwoda z ryćerskim křižom prěnjeje rjadownje Sokołoweho rjadu.
Spisy
- Johann Rentsch: Geschichte der Kirche und Kirchfahrt Kittlitz. Smoler, Budyšin 1884 (digitalizat)
Žórle
- Jan Křižan: Nekrolog LXXVIII. W: Časopis Maćicy Serbskeje. Lětnik 69 (1916), čo. 1 a 2, str. 111–113. (hsb.)
- Rudolf Kilank: Renč, Jan. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 467.