Handrij Zejler: Rozdźěl mjez wersijomaj

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Inhalt gelöscht Inhalt hinzugefügt
Keine Bearbeitungszusammenfassung
Rjadka 1: Rjadka 1:
[[Wobraz:Handrij Zejler.png|right|thumb|Handrij Zejler]]
[[Dataja:Handrij Zejler.png|mini|upright|Handrij Zejler]]
'''Handrij Zejler''' (* [[1. februara]] [[1804]] w [[Słona Boršć|Słonej Boršći]]; † [[15. oktobra]] [[1872]] we [[Łaz]]u) bě basnik serbskeho narodneho wozrodźenja a ewangelski farar.
'''Handrij Zejler''' ({{wrěči|de}} ''Andreas Seiler''; * [[1. februara]] [[1804]] w [[Słona Boršć|Słonej Boršći]]; † [[15. oktobra]] [[1872]] we [[Łaz]]u) bě basnik serbskeho narodneho wozrodźenja a ewangelski farar.


== Žiwjenje ==
== Žiwjenje ==
[[Dataja:Łaz Zejlerjowy pomnik 1.jpg|mini|Zejlerjowy pomnik na Łazowskim torhošću]]
Handrij Zejler narodźi so 1. februara 1804 w Słonej Boršći, kotraž je dźensa měšćanski dźěl [[Budyšin]]a. Zejler, syn žiwnosćerja a studnjerja Jana Zejlerja, wopyta mjez 1818 a 1825 gymnazij w Budyšinje.
Handrij Zejler narodźi so 1. februara 1804 w Słonej Boršći, kotraž je dźensa měšćanski dźěl [[Budyšin]]a. Zejler, syn žiwnosćerja a studnjerja Jana Zejlerja, wopyta mjez 1818 a 1825 gymnazij w Budyšinje.



Wersija wot 11. februara 2018, 18:08

Handrij Zejler

Handrij Zejler (němsce Andreas Seiler; * 1. februara 1804 w Słonej Boršći; † 15. oktobra 1872 we Łazu) bě basnik serbskeho narodneho wozrodźenja a ewangelski farar.

Žiwjenje

Zejlerjowy pomnik na Łazowskim torhošću

Handrij Zejler narodźi so 1. februara 1804 w Słonej Boršći, kotraž je dźensa měšćanski dźěl Budyšina. Zejler, syn žiwnosćerja a studnjerja Jana Zejlerja, wopyta mjez 1818 a 1825 gymnazij w Budyšinje.

Katolski biskop Franc Jurij Lok zmóžni Zejlerjej studij při Lipščanskej uniwersiće, hdźež studowaše wot 1825 do 1829 ewangelsku teologiju. W lěće 1826 załoži zhromadnje z Krygarjom rukopisny studentski časopis Serska Nowina. W tutej wozjewi Zejler 1827 prěni króć baseń Na sersku Łužicu – dźensnišu serbsku hymnu. W Lipsku zezna tež serbiskeho basnika a załožerja nowoserbiskeje literatury Simu Milutinovića.[1]

Po nawróće do Łužicy w lěće 1830 bě najprjedy pomocny prědar a wot 1832 diakon w Klukšu a wot 1835 hač do swojeje smjerće w lěće 1872 z fararjom we Łazu. Tam natwari a spěchowaše serbske towaršnostne žiwjenje.

Handrij Zejler bu na Łazowskim kěrchowje pochowany. Na torhošću před cyrkwju stajichu jemu w lěće 1931 pomnik. Dalši pomnik nadeńdźe so w jeho ródnej Słonej Boršći. We woběmaj wsomaj je so dróha po Zejlerju pomjenowała.

Skutkowanje

Zejler płaći jako załožer moderneho serbskeho basnistwa. Nimo toho bě wón wudawaćel wšelakorych serbskich časopisow (n.př. Tydźenskeje Nowiny zhromadnje z Janom Arnoštom Smolerjom) a serbskeje gramatiki. 1847 bě Zejler sobuzałožer Maćicy Serbskeje.

Wotkazy

 Commons: Handrij Zejler – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Wikisource
Wikisource

Žórła

  • Kito Lorenc (wudawaćel): Sorbisches Lesebuch. Serbska čitanka. Lipsk 1981.
  • Lucija Hajnec: Zejler, Handrij. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 642ff.
  1. Mićo Cvijetić: Serbsko-serbiska literarna a kulturna wzajomnosć. In: Rozhlad 2001.
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije