Handrij Zejler: Rozdźěl mjez wersijomaj
S Kategorija:Ewangelsko-lutherski duchowny bu wotstronjena; Kategorija:Ewangelsko-lutherski farar bu přidata z HotCat |
|||
Rjadka 29: | Rjadka 29: | ||
[[Kategorija:Literatura (19. lětstotk)]] |
[[Kategorija:Literatura (19. lětstotk)]] |
||
[[Kategorija:Wudawaćel]] |
[[Kategorija:Wudawaćel]] |
||
[[Kategorija:Ewangelsko-lutherski |
[[Kategorija:Ewangelsko-lutherski farar]] |
||
[[Kategorija:Nowinar]] |
[[Kategorija:Nowinar]] |
||
[[Kategorija:Čestny sobustaw Maćicy Serbskeje]] |
[[Kategorija:Čestny sobustaw Maćicy Serbskeje]] |
Wersija wot 11. februara 2018, 18:03
Handrij Zejler (* 1. februara 1804 w Słonej Boršći; † 15. oktobra 1872 we Łazu) bě basnik serbskeho narodneho wozrodźenja a ewangelski farar.
Žiwjenje
Handrij Zejler narodźi so 1. februara 1804 w Słonej Boršći, kotraž je dźensa měšćanski dźěl Budyšina. Zejler, syn žiwnosćerja a studnjerja Jana Zejlerja, wopyta mjez 1818 a 1825 gymnazij w Budyšinje.
Katolski biskop Franc Jurij Lok zmóžni Zejlerjej studij při Lipščanskej uniwersiće, hdźež studowaše wot 1825 do 1829 ewangelsku teologiju. W lěće 1826 załoži zhromadnje z Krygarjom rukopisny studentski časopis Serska Nowina. W tutej wozjewi Zejler 1827 prěni króć baseń Na sersku Łužicu – dźensnišu serbsku hymnu. W Lipsku zezna tež serbiskeho basnika a załožerja nowoserbiskeje literatury Simu Milutinovića.[1]
Zejler płaći jako załožer moderneho serbskeho basnistwa. Nimo toho bě wón wudawaćel wšelakorych serbskich časopisow (n.př. Tydźenskeje Nowiny zhromadnje z Janom Arnoštom Smolerjom) a serbskeje gramatiki. 1847 bě Zejler sobuzałožer Maćicy Serbskeje.
Handrij Zejler bu na Łazowskim kěrchowje pochowany.
Wotkazy
Žórła
- Kito Lorenc (wudawaćel): Sorbisches Lesebuch. Serbska čitanka. Lipsk 1981.
- Lucija Hajnec: Zejler, Handrij. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 642ff.