Jan Handrik

Jan Handrik (němsce Johannes Handrick; * 20. februara 1924 we Worklecach; † 31. decembra 2015) bě serbski kulturnik, Maćicar, dołholětny čłon Zwjazkoweho předsydstwa Domowiny a lawreat Myto Ćišinskeho (1982) kaž tež Myto Domowiny.

Narodźi so jako syn Worklečanskeho małoratarja a braški Jurja Handrika a nawukny po ludowej šuli powołanje ćěsle. W lěću 1948 bě z komandantom brigady „Alojs Andricki“ Serbskeje młodźiny, kotraž pomhaše w Juhosłowjanskej při natwarje awtodróhi Běłohród–Zagreb. Słušeše hač do jeje rozpušćenja do wjednistwa organizacije. Powołansce sta so z nowowučerjom a pozdźišo z wučerjom serbšćiny a stawiznow. Wot 1950 bě z direktorom Serbskeje šule w Budyšinje a wot 1953 Šule Ćišinskeho w Pančicach-Kukowje.

W lěće 1951 wuzwolichu jeho za čłona Zwjazkoweho předsydstwa Domowiny, štož přez 11 legislaturnych periodow hač do lěta 1990 wosta. Z tym bě po Měrćinje Nowaku-Njechorńskim a Měrćinje Kasperje čłon z najdlěšej dobu skutkownosće w gremiji. 1956 bu wot narodneje organizacije jako kadrownik přistajeny a wot 1964 hač do julija 1989 bě ze sekretarom zwjazkoweho předsydstwa za kulturu a přisłušeše tuž nutřkownemu kruhej. W tutej poziciji zrodźi ideju Festiwalow serbskeje kultury a organizowaše je sydom króć hač do přewrota. Po tym, zo dźe w lěću 1989 na wuměnk, přewza Bjarnat Cyž jeho funkciju jako prěni bjezstronski sekretar Domowiny w NDR-skich časach.

Handrik bě 30 lět dołho čłon chóra „Lipa“ a w lěće 1964 mjez załožerjemi chóra „Budyšin“. Do knihow pod titlom „Spěw najrjeńši towarš je“ pisaše tež swójske teksty, kaž na přikład spěwy Młody je kraj, Pod hrodźišćom a Wětřikec hólcy. Zhromadnje z Janom Bulankom zestaji tež „Towaršny spěwnik“. Jako awtor dopisowaše do Noweje doby, Rozhlada a Serbskeje protyki.

Jan Handrik bě woženjeny a měješe dwě dźěsći. Bu na Budyskim Marijinym pohrjebnišću pochowany.

Žórła

• Manfred Laduš: Swoje žiwjenje serbskej kulturje a spěwej wěnował. W Serbskich Nowinach dnja 5. januara 2016.