Bluń: Rozdźěl mjez wersijomaj
dodawk w ramiku projekta "Wutwar 2014" |
|||
Rjadka 39: | Rjadka 39: | ||
== Wosobiny == |
== Wosobiny == |
||
* [[Bohusław Awgust Ból]] (1770–1843), superintendent, spěchowar wjesneho šulstwa; rodźeny w Blunju |
* [[Bohusław Awgust Ból]] (1770–1843), superintendent, spěchowar wjesneho šulstwa; rodźeny w Blunju |
||
* [[Helmut Kurjo]] (* 1935), ludowy wuměłc a braška |
|||
== Žórła == |
== Žórła == |
Wersija wot 15. januara 2015, 23:22
| ||
gmejna: | Halštrowska Hola | |
zagmejnowanje: | 1995 | |
wobydlerstwo: | 464 (2010) | |
wobydlerstwo: | 414 (31. decembra 2016)[1] | |
wysokosć: | 113 metrow n.m.hł. | |
51.52514.227222222222113
| ||
póstowe čisło: | 02979 | |
předwólba: | 03564 | |
Blunjanska ewangelska cyrkej | ||
wikidata: Bluń (Q18672390)
|
Bluń (němsce Bluno, 1938–45 Blunau) je srjedźołužiska wjes ze 464 wobydlerjemi[2] w samym sewjeru Budyskeho wokrjesa, kotraž słuša wot lěta 1995 ke gmejnje Halštrowska Hola.
Geografija
Holanska wjes Bluń leži w lědma hórkatej nižinje w samym sewjeru Hornjeje Łužicy, wšak wotpowěduje sewjerna mjeza wjesnych honow zdobom hranicy k Delnjej Łužicy a Braniborskej. Łužiska wuhroda, přirodna hranica mjez Łužicomaj, běži sewjernje wsy w zapadno-wuchodnym směrje. W južnej połojcy Blunjanskeho teritorija, w 20. lětstotka za brunicowu jamu Sprjewiny doł wotbagrowanej, so dźensa wulkej jězoraj namakataj, a to Južny Blunjanski jězor w zapadźe a Zabrodski jězor we wuchodźe. Bjezposrědnje za braniborskej hranicu započnje so wudobywanišćo jamy Wjelcej-juh.
Susodne wsy su Zabrod we wuchodźe, Bjezdowy za Blunjanskim jězorom w juhozapadźe a Prožym na braniborskej stronje w sewjerozapadźe. Něhdy tři kilometry sewjernje Blunja ležaca industrijowa gmejna Gozdź bu w lěće 2006 w zwisku z rozšěrjenjom jamy Wjelcej-juh rozpušćena.
Stawizny
Wjes naspomni so k prěnjemu razej w lěće 1401 jako Blunde. Prěnjotnje steješe drje na druhim městnje, na čož pokaza stare ležownostne mjeno Stara Wjas při zahonskej hranicy mjez Blunjom a Zabrodom.
W lěće 1989 wottorhachu jednotliwy statok z třomi wobydlerjemi dla rozšěrjenja brunicoweje jamy Sprjewiny doł.
Hač do lěta 1995 běše Bluń samostatna gmejna, potom zjednoći so z Ptačecami, Lejnom, Bjezdowami, Narćom, Nowej Łuku, Zabrodom a Židźinom do noweje wulkogmejny Halštrowska hola.
Wobydlerstwo
Po Mukowej statistice měješe Bluń we 1880tych lětach 488 wobydlerjow, mjez nimi 481 Serbow (99 %) a jenož sydmjo Němcy.[3] Arnošt Černik zwěsći 1956 serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot hišće 71,3 %.[4]
Hač do lěta 1670 chodźachu Blunjenjo do Wojerowskeje cyrkwje. Po twarje Blunjanskeho Božeho domu słušeše tutón jako filiala dale k Wojerowskej ewangelskej wosadźe. Dźensa wobsteji samostatna Blunjanska wosada, ke kotrejž słušatej tež susodnej wjesce Zabrod a Bjezdowy.
W lěće 1956 nošeše wot cyłkownje 314 Blunjanskich žonow hišće 132 serbsku narodnu drastu po Wojerowskim wašnju. Z nich bě 13 niže 24 lět, najmłódša nošerka měješe 20 lět.[5]
Wosobiny
- Bohusław Awgust Ból (1770–1843), superintendent, spěchowar wjesneho šulstwa; rodźeny w Blunju
- Helmut Kurjo (* 1935), ludowy wuměłc a braška
Žórła
- Lotar Balko: Bluń – serbska wjes při Łužiskim hraničnym nasypje. W Rozhledźe 11/1995 [45], str. 402–407
- ↑ staw: 31. decembra 2016; Podaća gmejnskeho zarjada Halštrowska Hola
- ↑ staw: 31. decembra 2010; gmejnske zarjadnistwo Halštrowska hola
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 89. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 249 [561 wobydlerjow, z nich 234 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 86 z pasiwnymi, 80 serbskich dźěći a młodostnych, 161 bjez znajomosćow]
- ↑ Erich Krawc: Serbske narodne drasty. Drasta Serbow wokoło Wojerec. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1959, str. 10
Wotkazy
- Bluń w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- Dohlad do Blunjanskeje serbšćiny