Winowa ruta: Rozdźěl mjez wersijomaj

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Inhalt gelöscht Inhalt hinzugefügt
EmausBot (diskusija | přinoški)
S r2.6.4) (bot přidał: be:Рута пахучая
Luckas-bot (diskusija | přinoški)
S r2.7.1) (bot přidał: hr:Ruta (biljka)
Rjadka 60: Rjadka 60:
[[fr:Ruta graveolens]]
[[fr:Ruta graveolens]]
[[gn:Rrúda]]
[[gn:Rrúda]]
[[hr:Ruta (biljka)]]
[[hu:Kerti ruta]]
[[hu:Kerti ruta]]
[[it:Ruta graveolens]]
[[it:Ruta graveolens]]

Wersija wot 29. decembra 2011, 09:48

Winowa ruta
Winowa ruta (Ruta graveolens)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Rosidy
Eurosidy II
rjad: (Rosidae)
swójba: Rutowe rostliny (Rutaceae)
ród: Ruta (Ruta)
družina: Winowa ruta
wědomostne mjeno
Ruta graveolens
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Winowa ruta (Ruta graveolens) je rostlina ze swójby rutowych rostlinow (Rutaceae).

Wopis

Winowa ruta je kerk, kotryž docpěwa wysokosć wot 30 hač do 50 cm. Rostlina je namódry zelena, naha, sylnje aromatisce wonja.

Stołpiki su deleka drjewjane.

Łopjena

Łopjena su schódne.

Kćenja

Kćěje wot junija hač do awgusta. Kćenja steja w pozdatnym wokołku a maja nazeleń žołte. Krónowe łopješka su łžičkojte , złaha zubate a maja napadnu rynčku z nektar wudźělacej włoknina.

Płody

Płód je kapslowy płód.

Stejnišćo a rozšěrjenje

Pochada ze regiona Srjedźneho morja. Rostlina so do zahrodow sadźana, ale tež rosće na smjećowych městnach, skałach, murjach, winicach. Preferuje ćopłe, suche kamjentne pódy.

Wužiwanje

Žórła

  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 264 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije