Rašow

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Rašow
Rascha
Połoženje Rašowa na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Rašowa na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Połoženje Rašowa
Połoženje Rašowa
gmejna: Budestecy
zagmejnowanje: 1934
wobydlerstwo: 69 (31. decembra 2022)[1]
wysokosć: 265–280 metrow n.m.hł.
51.13166666666714.439722222222265–280
póstowe čisło: 02692
předwólba: 035938
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Rašowčan/-ka
adjektiw:
Rašowski
skłonowanje:
Rašowa, Rašowej, Rašow, Rašowom, w Rašowje

Rašow (němsce Rascha) je hornjołužiska wjeska z 69 wobydlerjemi[2] w juhu Budyskeho wokrjesa, kotraž słuša z lěta 1934 ke gmejnje Budestecy.

Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wjeska leži na zapadnym boku Lubina při zwjazkowej dróze 96 mjez Budyšinom a Budestecami, z historiskim wjesnym jadrom na zapadnym boku puća. Susodne wsy su Bělšecy na sewjeru, Hajnicy a Budestecy na juhu, Debsecy na zapadźe a Dźenikecy na sewjerozapadźe.

Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Wumjeńska łuka, Žilic doły, Pod pjeńčkom, Wjelča hora, Pola chójny, Pola Kubaša, Wićazec kuty, W łukach, Pola wódnika, Pod Baćonom, Baćon, Za rěkami, Mjecki, Zahončk.[3]

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wjeska naspomni so prěni raz w lěće 1399 jako Raschaw.[4] Ležownostne knjejstwo měješe we 18. lětstotku Budyska měšćanska rada. We 1880tych měješe Rašow po statistice Arnošta Muki cyłkownje 236 wobydlerjow, z nich 191 Serbow (81 %) a 45 Němcow.[5] Ewangelscy wobydlerjo přisłušeja Budestečanskej wosadźe.

Powětrowy wobraz Rašowa (2019)

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
  2. staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Budestecy
  3. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 15 (digitalizat).
  4. Rašow w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  5. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 59. → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije