Miłoćicy
| ||
| gmejna: | Njebjelčicy | |
| zagmejnowanje: | 1974 | |
| wobydlerstwo: | 219 (31. decembra 2023)[1] | |
| wysokosć: | 195 metrow n.m.hł. | |
51.24694444444414.181944444444195
| ||
| póstowe čisło: | 01920 | |
| předwólba: | 035796 | |
 „Miłočanska žaba“ | ||
wikidata: Miłoćicy (Q160757)
| ||
Miłoćicy (němsce Miltitz) su wjes w gmejnje Njebjelčicy w Budyskim wokrjesu. Leža wuchodnje Kamjenca při rěčce Jaworje mjez Njebjelčicami a Pančicami-Kukowom.
Wo wjesnu zhromadnosć stara so 1995 załožene wjesne towarstwo Miłočanska žaba z.t. z něhdźe 60 čłonami.[2]
Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena w Miłoćicach: Žaba, Zaws, Koleš, Prěčnik, Zakupc, Skopčk, Zahončk, Cěže, Jark, Dračina, Tradowc, Žłob, Lipica.[3]
Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Wjeska Miłoćicy so 1348 prěni raz z mjenom Mylticz naspomni.[4] Mjeno wotwodźuje so wot staroserbskeho mjena Miłota – městnosć wěsteho Miłoty. Ležownostne knjejstwo njewukonješe – porno wokolnym wsam – klóšter, ale Budyske tachantstwo.
Wobydlerstwo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
We 1880tych lětach mějachu Miłoćicy po Mukowej statistice cyłkownje 170 wobydlerjow, z nich 162 Serbow (95 %) a wósom Němcow.[5] Arnošt Černik zwěsći po přićahu wusydlencow po Druhej swětowej wójnje w lěće 1956 serbskorěčny podźěl ludnosće wot jenož hišće 68 %.[6]
1925 bě wot cyłkownje 179 wobydlerjow 174 katolskich (97 %) a jenož pjeć ewangelskich.[4]
Přisłušnosć[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Gmejna: Hač do 1957 bě wjeska samostatna gmejnska wjeska, po tym so Wěteńčanskej gmejnje přizamknje, doniž so 1974 do Njebjelčanskeje gmejny njepřiwza.
Wokrjes: 1777 wokrjes Budyšin, 1843 Krajny sudnistwowy wobwod Budyšin (Landgerichtsbezirk Bautzen), 1856 Sudnistwowy zarjad Kamjenc (Gerichtsamt Kamenz), 1875 Zarjadowe stotnistwo Kamjenc (Amtshauptmannschaft Kamenz), 1952 wokrjes Kamjenc, 1994 wokrjes Kamjenc, 2008 wokrjes Budyšin
Wosada: Romsko-katolsce je wjeska hižo přeco k Chróšćanskej wosadźe přisłušaca. Ewangelsce słuša wjeska z lěta 1875 k Protecam, wot 2001 k cyrkwinskej wosadźe Smječkecy.
Ličba wobydlerjow[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- 1777: 14 burow, 8 chěžkarjow
- 1834: 170
- 1871: 156
- 1890: 164
- 1910: 159
- 1925: 179
- 1939: 156
- 1946: 209
- 1950: 233
- 1964: 257
- 2004: 234
- 2012: 225
- 2023: 219
Wosebitosće[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Miłočanska žaba – hoberski zornowcowy kamjeń při Jaworje blisko Miłoćic
- Miłočanska skała – južnje Kamjenskeje šoseje
Hlej tež: Lisćina kulturnych pomnikow w Miłoćicach
Wosobiny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Pětr Innocenc Jawork (1836–97) – farar, publicist
- Jurij Libš (1857–1927) – farar, rěčespytnik a spisowaćel
- Jan Wawrich (1833–60) – zastojnik, spisowaćel
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Jan Meschgang: Die Ortsnamen der Oberlausitz. LND, Budyšin 1973.
- Westliche Oberlausitz zwischen Kamenz und Königswartha (= Werte unserer Heimat. Zwjazk 51). 1. nakład. Akademie Verlag, Berlin 1990, ISBN 3-05-000708-7, str. 204–205.
- ↑ staw: 31. decembra 2023; am-klosterwasser.de
- ↑ Towarstwo zesylnja zhromadnosć. W Serbskich Nowinach dnja 8. januara 2016
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 24 (digitalizat).
- ↑ 4,0 4,1 Miłoćicy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 99. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 251. [215 wobydlerjow, z nich 100 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 0 z pasiwnymi, 46 serbskich dźěći a młodostnych, 69 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Commons: Miłoćicy – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow- nebelschuetz.de – Miłoćicy
- Webstrona wjesneho towarstwa „Miłočanska žaba“ (serbsce)
