Lěkarska ropucha

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Lěkarska ropucha
Ilustracija lěkarskeje ropuchi
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Rosidy
Eurosidy II
rjad: (Brassicales)
swójba: Křižnokwětne rostliny (Brassicaceae)
ród: Ropucha[1][2] (Nasturtium)
družina: Lěkarska ropucha
wědomostne mjeno
Nasturtium officinalis
R. Br.
Wobdźěłać
p  d  w

Lěkarska ropucha (Nasturtium officinalis) je rostlina ze swójby křižnokwětnych rostlinow (Brassicaceae). Dalše serbske mjeno je krěz[2].

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Lěkarska ropucha je trajne zelo, kotrež je 20 do 80 cm wysoke.

Stołpik je hranity, dudławy a lězaty abo postupowaty.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Łopjena maja wótry słód su nahe a wobsteja z jednoho do pjeći pjeritych łopješkow. Nakónčne pjerite łopješko je tróšku wjetše.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Lěkarska ropucha kćěje wot meje do oktobra. Běłe kćenja su něhdźe 0,5 do 1 centimetrow wulke a steja w kićach, kotrež su na spočatku nimale wokołkojte. Próšniki su žołte. Štyri krónowe łopješka docpěja dołhosć 4 do 5 milimetrow.

Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kiješkojte trukowe płody su 13 do 18 milimetrow a jich stołpiki 8 do 12 milimetrow dołhe.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Krěz rosće w rěčkach, hrjebjach a žórłach z jasnej, chłódnej, běžitej wodu.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je w Europje rozšěrjena.

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 426, z přełožkom Kresse.
  2. 2,0 2,1 W internetowym słowniku: Brunnenkresse

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 28 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 116 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije