Wulka dźiwizna

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Wulka dźiwizna
Wulka dźiwizna (Verbascum densiflorum)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Asteridy
Euasteridy I
rjad: (Lamiales)
swójba: Trudownikowe rostliny (Scrophulariaceae)
ród: Dźiwizna[1](Verbascum)
družina: Wulka dźiwizna
wědomostne mjeno
Verbascum densiflorum
Bertol.
Wobdźěłać
p  d  w

Wulka dźiwizna (Verbascum densiflorum) je rostlina ze swójby trudownikowych rostlinow (Scrophulariaceae).

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Dwulětna zelišćowa rostlina móže hač do 3 metrow wysoka być a kćěje jenož jedyn raz. Ma tež specielne přikmanjenje na suchotu. Łopjena su zmoršćeno-jamowe a na stołpiku wotběžace, tak zo bu dešćowa woda k korjenjejwotwodźowała.

Rostlina je wot husteje pjelsće štomičkoformowych kosmow pokrywana, štož dopromjenjenski a wuparjenski škit wuskutkuje.

Króna je dla flawonoidow žołta.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćenja steja w nakónčnych kłóskach a rozkćěje wot junija hač septembra wot deleka do horjeka počasu.

Jednotliwe kćenja wobsteja z pjeć słóncožóltych krónowych łopjenow z něhdźe 30 mm přeměrom, z kotrejež so bruna kapsla wuwi, kotraž cunje symjo wobsahuje.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Namaka so wulku dźiwiznu rozšěrjene w słónčnych njerodźowych honach, na wotpadkowych městnach , pućnych kromach, haćenjach, brjohach, tež w lěsach.

Preferuje suche hač čerstwe, wutkate, zwjetša wapnojte pódy.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. W internetowym słowniku: Königskerze

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

(z němskeje wikipedije)

  • Kremer: Wildblumen, München 2001, ISBN 3-576-11456-4
  • Fischer, M. A., Adler, W. & Oswald K.: Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol, Linz, 2005, ISBN 3-85474-140-5

  • Aichele, D., Golte-Bechtle, M.: Was blüht denn da: Wildwachsende Blütenpflanzen Mitteleuropas. Kosmos Naturführer (1997)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije