Wjelełopjenkata lupina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Wjelełopjenkata lupina
Wjelełopjenkata lupina (Lupinus polyphyllus)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Eurosiden I
rjad: (Fabales)
swójba: Łušćinowcy (Fabaceae)
podswójba: Mjetelojte kwěty (Faboideae)
tribus: (Genisteae)
ród: Lupina[1][2] (Lupinus)
podród: Platycarpos
družina: Wjelełopjenkata lupina
wědomostne mjeno
Lupinus polyphyllus
Lindl.
Wobdźěłać
p  d  w
Jědojta družina

Wjelełopjenkata lupina (Lupinus polyphyllus) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).

Zrałe łušćiny a symjenja wjelełopjenkateje lupiny (Lupinus polyphyllus)

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wjelełopjenkata lupina je trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 100 hač 150 cm.

Łopjena su pjerite a wobsteja z 9-17 dźělnych łopješkow.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot junija hač awgusta. Zwjetša módre, rědko purpurowe, rójžojte abo běłe kćenja docpěja dołhosć wot 12 hač 16 mm. Wone steja w zrunanej, hustej, maksimalnje 60 dołhej kići a maja zrosćeny čołmik.

Korjentne boblije[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wobsedźi za łušćinowcy typiske korjentne boblije z bakterijemi, kotrež dusyk z powětra zwjazuja.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće často na skłoninach a lěsnych pućach jako picu za dźiwiny a so za polěpšenje pódy a skrućenje pódy wosyja. Wona je zdźěla wodźiwjena a zdomjacnjena. Pochadźa originalnje ze Sewjerneje Ameriki.

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 243.
  2. W internetowym słowniku: Lupine

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 234 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije