Skalny hokowc
_IMG_7438.JPG)
| |
| Skalny hokowc (Rhamnus saxatilis) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| Rosidy Eurosidy I | |
| rjad: | (Rosales) |
| swójba: | Hokowcowe rostliny (Rhamnaceae) |
| ród: | Hokowc[1] (Rhamnus) |
| družina: | Skalny hokowc |
| wědomostne mjeno | |
| Rhamnus saxatilis | |
| Jacq. | |
Skalny hokowc (Rhamnus saxatilis) je kerk ze swójby hokowcowych rostlinow (Rhamnaceae).
Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Skalny hokowc je ćernjojty kerk, kotryž docpěje wysokosć wot 50 hač do 100 cm.
Łopjena su lancetojte, na delnim boku mjechko kosmate a docpěja dołhosć wot 1 hač do 3 cm. Kćěje wot apryla hač do meje.
Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rosće na lěsnych kromach a w słónčnych kerčinach.
Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rostlina je w južnej Němskej, w Alpach, juhowuchodnej Europje a na juh hač do sewjerneje Španiskeje a srjedźneje Italskeje rozšěrjena.
Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 148.
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 460 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Skalny hokowc. W: FloraWeb.de. (němsce)