Płomjaca horiwka

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Płomjaca horiwka
Płomjaca horiwka (Adonis flammea)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjad: (Ranunculales)
swójba: Maslenkowe rostliny (Ranunculaceae)
podswójba: Ranunculoideae
tribus: Adonideae
ród: Horiwka[1][2] (Adonis)
družina: Płomjaca horiwka
wědomostne mjeno
Adonis flammea
Jacq.
Wobdźěłać
p  d  w

Płomjaca horiwka (Adonis flammea) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Płomjaca horiwka docpěje wysokosć wot (10) 20 hač do 50 cm.

Zrunane stołpiki su w delnim třećinje rozhałuzowane, na spódku mjechko kosmate. Łopjena su w lěće zelene a trójce hač štyri króć pjerite.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje w lěće. Kćenja steja po jednym a docpěja přeměr wot 1,5 hač do 3,5 cm. Tři hač wósom krónowych łopješkow je šarlachčerwjene abo krejčerwjene, rědko žołte. Na bazy njesu čorny blečk. Keluškowe łopješka su wonka kosmate. Wósom próškowych łopješkow je ćmowowioletne.

Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Płodźiki njesu na delnim boku jasny zubičk a wotboka kónčki křiwjeny pysk.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na rolach a krótko žiwjacych njerodźowych honach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 151.
  2. W internetowym słowniku: Adonisröschen

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, strona 108, jako podobna družina Flammen-Adonisröschen (Adonis flammea) pod hesłom Sommer-Adonisröschen (Adonis aestivalis) (němsce)
  • Ullstein Lexikon der Pflanzenwelt, 1973, ISBN 3-550-16019-4, strona 10, pod hesłom Adonisröschen (Adonis) (němsce)
  • Płomjaca horiwka. W: FloraWeb.de. (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije