Lejno (Bukecy)

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Lejno
Lehn
Połoženje Lejna na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Lejna na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Połoženje Lejna
Połoženje Lejna
gmejna: Bukecy
zagmejnowanje: 1957 (do Błócan)
wobydlerstwo: 78 (31. decembra 2022)[1]
přestrjeń: 2,5 km²
wysokosć: 283–305 metrow n.m.hł.
51.12888888888914.600277777778283–305
póstowe čisło: 02627
předwólba: 035939
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Lejnjan/-ka
adjektiw:
Lejnjanski
skłonowanje:
Lejna, Lejnu, Lejno, Lejnom, w Lejnje
Powětrowy wobraz Lejna (2018)
Powětrowy wobraz Lejna (2018)

Powětrowy wobraz Lejna (2018)

wikidata: Lejno (Q160999)

Lejno (němsce Lehn) je wjes we wuchodosakskim Budyskim wokrjesu a słuša wot lěta 1993 k Bukečanskej gmejnje.

Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Wjes leži pod tak mjenowanym Rubježnym hrodom (456 m), kiž je z dźělom Čornobóskeho rjećaza. Susodne wjeski su Błócany na sewjeru, Stwěšin na juhowuchodźe, Jawornik na juhu a Žornosyki na zapadźe.

Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena w Lejnje: Włósniki, Šmrěčina, Brězny hatk, Kónčki, Bemcijna, Kamjeńca, Rěčki, Pystowe, Lipiny, Na Wódnikach.[2]

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Lejnjanske ryćerkubło, dźensniša kobłarnja

Prěnje historiske naspomnjenje jako Leyn prope Lobaw („Lejno blisko Lubija“) je z lěta 1419. Ležownostne knjejstwo wukonješe ryćerkubło we wsy samej.[3]

We 1880tych lětach měješe wjes po Mukowej statistice cyłkownje 139 wobydlerjow, z nich 106 Serbow (76 %) a 33 Němcow.[4] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 w Lejnje a Jaworniku serbski podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 23,7 %.[5] Ewangelscy Lejnjenjo přisłušachu ze starodawna Bukečanskej wosadźe.


Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjada Bukecy
  2. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 29 (digitalizat).
  3. Lejno w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 105. → wšě wjeski
  5. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 245. [198 wobydlerjow, z nich 28 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 9 z pasiwnymi, 10 serbskich dźěći a młodostnych, 151 bjez znajomosćow] → wšě wjeski

Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

 Commons: Lejno – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije