Lěsna woka
Lěsna woka (Vicia sylvatica) | |
systematika | |
---|---|
Domena | Eukaryoty |
Swět | Rostlinstwo |
rjad: | (Fabales) |
swójba: | Łušćinowcy (Fabaceae) |
podswójba: | Mjetelojte kwěty (Faboideae) |
tribus: | Fabeae |
ród: | Woka[1][2] (Vicia) |
družina: | Lěsna woka |
wědomostne mjeno | |
Vicia sylvatica | |
L. | |
Lěsna woka (Vicia sylvatica) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).
Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Lěsna woka je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 50 hač 200 cm.
Stołpik je ležacy abo lězucy.
Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Łopjena su pjerite ze šěsć hač dźesać pjerowymi porami a zwjetša rozhałuzowanej nakónčnej ranku. Łopješka su jejkojte-eliptiske a dwójce hač trójce tak dołhe kaž šěroke.
Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Kćěje wot junija hač awgusta. Kćenja docpěwaja dołhosć wot 13 hač 18 mm a su běłe z napadnje módrje hač wioletnje žiłkatej chorhojčku a wioletnym čołmikowym kónčkom. Wone steja po pjećoch hač po dwacećoch w stołpikatej kići. Króna docpěwa dołhosć wot 13 hač 17 mm a je běła z wioletnymi žiłkami.
Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rosće na lěsnych kromach, swětlinach a lěsnych pućach. Preferuje wutkate pódy.
Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rostlina je w nimale cyłej Europje, předewšěm w horinach rozšěrjena, při čimž wot wuchodneje Francoskeje hač Sibirskeje wustupuje.
Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 561.
- ↑ W internetowym słowniku: Wicke
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 306 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 236 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)