Lěkarski kokrik

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Lěkarski kokrik
Lěkarski kokrik (Fumaria officinalis)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Eudikotyledoneny
rjad: (Ranunculales)
swójba: Makowe rostliny (Papaveraceae)
podswójba: Kokrikowe rostliny (Fumariaceae)
ród: Kokrik[1][2] (Fumaria)
družina: Lěkarski kokrik
wědomostne mjeno
Fumaria officinalis
L.
Wobdźěłać
p  d  w

Lěkarski kokrik (Fumaria officinalis) je rostlina ze swójby makowych rostlinow (Papaveraceae).

Ilustracija

Po někotrych žórłach so do swójby kokrikowych rostlinow (Fumariaceae) přirjaduje.

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Lěkarski kokrik je cunja, módrozelena jednolětna rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 15 hač 30 cm.

Stołpik je rozhałuzowany.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Łopjena ma kónčki, kotrež su 3-4 razy tak dołhe kaž šěroke. Wone su dwójce třiličbne a módrozelene a maja 2 hač 3 mm dołhe kónčki.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot meje hač oktobra. 10-50 róžojtych, purpurowych abo ćmowočerwjenych, šwižnych kćenjow steji w kićach a docpěwa dołhosć wot 5 hač 9 mm. Keluškowe łopješka lochko wupadnu. Keluch docpěwa dołhosć wot 5 mm.

Płody[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Płód je horjeka tróšku zatłóčeny worjech.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na rolach, zahrodach, winicach, wotewrjenych stejnišćach twarnišćow a druhich pustych płoninow.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je w Europje rozšěrjena.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina wobsahuje alkaloidy, kaž na př. fumarin, ale tež fumarowu kisalinu. Tohodla so w ludowej medicinje přećiwo bolosćam žołčnika, žołdka a črjewa a schorjenjam kaže wužiwa.

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. W internetowym słowniku: Erdrauch
  2. Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 159.

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Lehrbuch der Botanik für Hochschulen, Jena 1921, strona 517 (němsce)
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 232 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 74 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije