Korla Ernst Pjekar

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije

Korla Ernst Pjekar (němsce Carl Ernst Becker; * 9. měrca 1822 na Židowje, † 22. junija 1902 w Budyšinje) bě serbski doprědkarski wučer w dobje narodneho wozrodźenja a prócowar w serbskim hudźbnym žiwjenju.

Narodźi so jako syn chěžkarja a wopytowaše wot 1838 do 1842 Krajnostawski wučerski seminar w Budyšinje. Wot 1842 do 1846 dźěłaše jako pomocny wučer a wot 1846 do 1850 jako druhi wučer na Židowje. Wot 1850 hač do wuměnka 1884 bě z wučerjom-kantorom při Michałskej cyrkwi.

Skutkowanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Pjekar słušeše do rjada demokratisce zmyslenych wučerjow, kiž so za čas rewolucije 1848/49 za wjetše prawa za Serbow zasadźowachu. Tak wudźěła na přikład sobu tak mjenowanu „Wulku próstwu Serbow“. Podpěrowaše Korle Awgusta Kocora při organizowanju a přewjedźenju serbskich spěwnych swjedźenjow a skutkowaše tež sam jako solist. Nimo toho přełoži wjacore tekstowe knižki spěwnych koncertow, mjez druhim Liederkranz. Übersetzungen wendischer Originallieder, gesungen am 7. August 1846 in Bautzen (Budyšin, 1846). Po jeho měnjenju mějachu so němske spěwy w serbskej rěči spěwać runje tak kaž serbske w němskej. Wuda tež serbski spěwnik a zdoby sej zasłužbu na polu serbskeje hymnologije.

Korla Ernst Pjekar bě wot 1847 do 1859 z čłonom Maćicy Serbskeje, wot 1847 do 1851 čłon jeje wuběrka, 1852–54 pokładnik a hač do lěta 1859 knihiskładnik.

Wozjewjenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Spěwy za serbske šule, I, Budyšin 1856, 1864, 1873; II, Budyšin 1860, 1875.
  • Choralmelodien zum wendischen Gesangbuch, Budyšin 1858 (sobuawtor)
  • Kěrluše, kiž so při 49.–68. ewangelskej božej słužbje w Křižnej cyrkwi w Drježdźanach spěwachu. Budyšin 1865.
  • Aufgaben zu deutschen schriftlichen Arbeiten in wendischen Schulen. Budyšin 1874.

Žórło[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Jurij Młynk/Pětr Kunze: Pjekar, Korla Ernst. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 444sl.
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije