Korla Awgust Kocor

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Korla Awgust Kocor.
Podpismo Korle Awgusta Kocora
Podpismo Korle Awgusta Kocora

Korla Awgust Kocor (němsce Karl August Katzer; * 3. decembra 1822 w Zahorju; † 19. meje 1904 w Ketlicach) bě serbski komponist, dirigent a wučer.

Žiwjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Korla Awgust Kocor narodźi so jako syn chěžkarja 3. decembra 1822 w Zahorju. Po zakónčenju ludoweje šule w Budestecach, wopyta Kocor 1836 do 1838 wučersku preparandu na Židowje. W lěće 1838 zastupi Kocor do Krajnostawskeho wučerskeho seminara w Budyšinje, zo by so na wučerja wukubłał. Po tym zo skutkowaše mjez 1842 a 1844 najprjedy jako wikar, běše wot 1844 do 1852 wučer w Stróži. Wot 1852 do wuměnka w lěće 1888 běše Kocor prěni wučer, kantor a organist w Ketličanskej cyrkwi.

Zhromadnje z Janom Arnoštom Smolerjom a serbskim basnikom Handrijom Zejlerjom, z kotrymž so w nazymje 1844 prěni raz zetka, załoži Kocor serbske spěwanske swjedźenje. Prěni chórowy koncert wotmě so 17. oktobra 1845 w „Třělerni” Budyšinje. Za swjedźeń skomponowa Kocor, předewšěm na teksty Zejlerja, 18 titulow kaž na přikład Na serbsku Łužicu (dźensniša narodna hymna) a Serbska meja. Přez wulki wuspěch přińdźe k intensiwnym zhromadnym dźěle mjez Kocorom a Zejlerjom a slědowace spěwne swjedźenje wuwichu so k popularnym a markantnym podawkam w Hornjej Łužicy.[1] Cyłkownje dźewjeć spěwnych swjedźenjow wotměchu so hač do 1851 tež we Wojerecach, Marijinych kupjelach a Lubiju. Wosebje za swoju twórbu Počasy po štyri episkich basnjach Zejlerja je wón w hudźbnych stawiznach připóznaty.

Kocor běše wot lěta 1847 čłon Maćicy Serbskeje a mjez 1895 a 1897 předsyda jeje hudźbneho wotrjada. Wot lěta 1895 běše čestny čłon Maćicy Serbskeje.

W ródnym Zahorju bu 22. septembra 1929 Kocorowy pomnik před domom čo. 4 poswjećeny a na Ketličanskim kěrchowje je so Kocorowy row wobchował.

Twórby[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kocorowy pomnik w Zahorju
W Ketličanskej cyrkwi skutkowaše Kocor přez lětdźesatki jako kantor
Narowna plata na Ketličanskim kěrchowje

Oratorije[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Serbski kwas, 1849/50
  • Žně, 1849/83
  • Nalěćo, 1860
  • Wěnc hórskich spěwow, 1860
  • Israelowa zrudoba a tróšt, 1861
  • Podlěćo, 1883
  • Nazyma, 1886
  • Zyma, 1889
  • So zwoni měr, 1891
  • Serbski rekwiem, 1894

Opera[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Jakub a Kata, 1871

Spěwohra[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Wodźan, 1896

Instrumentalna hudźba (wuběr)[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Tři sonatiny za husle a klawěr, 1850
  • Klawěrne trio, 1873
  • Smyčkowy kwartet, 1879
  • Tři serbske narodne reje za klawěr, 1879
  • Serenada za husle, braču a wioloncello, 1889

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. Detlef Kobjela: Sorbische Musikkultur. W: Madlena Norberg, Peter Kosta (wud.): Sammelband zur sorbischen/wendischen Kultur und Identität. (= Podstupimske pśinoski k Sorabistice. Čo. 8). Universitätsverlag, Podstupim 2008, ISBN 978-3-940793-35-5, str. 74 (online).

Literatura[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Frido Mětšk: Kocorowe zawostajenstwo. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1971.
  • Zbigniew Kościów: Korla Awgust Kocor: wobraz žiwjenja a skutkowanja. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1972.
  • Jan Rawp: Serbska hudźba. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1979.

Wotkazaj[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije