Kobjelń

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Kobjelń
Göbeln
Połoženje Kobjelnja na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Kobjelnja na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Połoženje Kobjelnja
Połoženje Kobjelnja
gmejna: Wulka Dubrawa
zagmejnowanje: 1936 (do Komorowa)
wobydlerstwo: 58 (31. decembra 2022)[1]
přestrjeń: 4,69 km²
wysokosć: 142 metrow n.m.hł.
51.28527777777814.524444444444142
póstowe čisło: 02694
předwólba: 035934
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Kobjelnjan/-ka
adjektiw:
Kobjelnjanski
skłonowanje:
Kobjelnja, Kobjelnjej, Kobjelń, Kobjelnjom, w Kobjelnju
Kobjelń a wokolina na karće z lěta 1884
Kobjelń a wokolina na karće z lěta 1884

Kobjelń a wokolina na karće z lěta 1884

Kobjelń (němsce Göbeln) je wjeska z 58 wobydlerjemi[2] we wuchodźe hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša ke gmejnje Wulka Dubrawa a leži 142 m nad mórskej hładźinu při Małej Sprjewi na južnej kromje Kobjelnjanskeje hole. Běše hač do lěta 1936 samostatna gmejna, potom najprjedy wjesny dźěl Komorowa a je wot 1994 dźěl Wulkodubrawskeje gmejny.

Susodne wjeski su Lichań na juhowuchodźe, Zdźar na juhozapadźe a Komorow na sewjerozapadźe.

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Prěnje historiske naspomnjenje jako Cobelen je z lěta 1419.[3]

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 133 wobydlerjow, mjez nimi 125 Serbow (94 %).[4] Ewangelscy Kobjelnjenjo přisłušeja Klukšanskej wosadźe.

Wosobiny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Maks Michałk (1905–80) – wučer a spěchowar serbskeho šulstwa

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
  2. staw: 31. decembra 2022; grossdubrau.de; wotwołane 30. měrca 2023
  3. Kobjelń w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  4. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 53. → wšě wjeski

Literatura[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Göbeln/Kobjelń. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 274–276.
  • M. Kral: Stawizniske powěsće z našich serbskich wsow [=Serbska ludowa knihownja, čo. 44]. Budyšin, 1937, str. 218–223.
  • Helmut Faßke, Siegfried Michalk: Sorbische Dialekttexte V. Klix, Kreis Bautzen mit Spreewiese, Salga und Göbeln. VEB Domowina-Verlag, Bautzen 1967 [65 str.]
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije