Huska

**Huska**
Gaußig
	Połoženje Huski na karće Hornjeje Łužicy Połoženje Huski
	Połoženje Huski na karće Hornjeje Łužicy Połoženje Huski
gmejna:	Dobruša-Huska
zagmejnowanje:	1999
wobydlerstwo:	623 (31. decembra 2022)
přestrjeń:	3,97 km²
wysokosć:	240–260 metrow n.m.hł.
	51.13444444444414.315240–260 Koordinaty: 51° 8′ 4″ S, 14° 18′ 54″ W
póstowe čisło:	02633
předwólba:	035930
	wobydler/ka:; Hušćan/-ka
	adjektiw:; Hušćanski
	skłonowanje:; Huski, Husce, Husku, Husku, w Husce
	Hušćanska cyrkej Hušćanska cyrkej
	wikidata: Huska (Q10379640)

Huska (němsce Gaußig) je wulka wjes ze 623 wobydlerjemi^[2] na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słuša wot lěta 1999 ke gmejnje Dobruša-Huska, je jeje druhi najwjetši gmejnski dźěl a leži mjez 240 a 260 m nad mórskej hładźinu w hornjołužiskej pahórčinje juhowuchodnje Budyšina.

Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Susodne wjeski su Hunćericy na sewjeru, Brězynka na sewjerowuchodźe, Holca na wuchodźe, Demjany na juhowuchodźe, Nowa Wjes na juhozapadźe, Kosarnja na zapadźe a Cokow na sewjerozapadźe.

Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Slěborna hora, Pastwišća, W dubinach, Křižowany puć, Hozarjec tymješća (Hasers Brücherig), Hrabički, Konjacy hat, Běła chěžka, Kšibjeńca, Na Wićazec horje (=Raubschloss), Winica, Slěborna hrabka, Róžk zahrody, Wulka łuka, Wódnik, Na wuzkim puću (Kirchensteg), Cyrkwina łuka, Młynska łuka, Jězor (die Iser!), Holčanski hat, Suchi hat, Cyrkwiny hat, Młynski hat, Hlinowe jamy, Wjazonski puć, Stara cyhelčina, Nowsčanska hora, Hopic chójny, Rychlica, Darinski hat, Wokurka, Burski hat, Holčanska skała, Wowčernja, Pola pěskowej jamy, Pólski kućik.^[3]

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Prěnje historiske naspomnjenje jako knježe sydło Gusc abo Guzich je z lěta 1245. Huska bě sydło wulkeho ryćerkubło, kotrež měješe wobsydstwa we wjele wokolnych wsach.^[4]

Hušćanska ewangelska wosada wobsteji ze 16. lětstotka; do toho přisłušeštej wjes a wokolina Hodźijskej wosadźe.

Hač do lěta 1999 bě Huska samostatna gmejna z Hunćericami (wot 1935), Holcu (1936), Cokowom (1950), Demjanami (1973), Družkecami, Drječinom (1974) a Nowej Wsu (1994) jako wjesnymi dźělemi.

Wobydlerstwo a rěč[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 454 wobydlerjow, mjez nimi 254 Serbow (56 %).^[5]

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski
↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski
↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 18 (digitalizat).
↑ Huska w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 53. → wšě wjeski

Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons: Huska – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow

Wjesne dźěle Dobruše-Huski

[1] staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski

[2] staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski

[3] Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 18 (digitalizat).

[digit-4] Huska w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)

[5] Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 53. → wšě wjeski

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]