Gallišćina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Podobne hesło Tutón nastawk z temu mortwa rěč je po hesle na druhi nastawk podobny. Druhe hesło Gelišćina ma temu žiwa keltiska rěč.
Gallišćina[1]
mortwa wot 6. lětstotka, snadź regionalnje hakle wot 10. lětstotka
znamjenja a klasifikacija
klasifikacija Indoeuropske rěče
Keltiske rěče
Kontinentalne keltiske rěče
Gallišćina[1]
družina pisma łaćonski alfabet, grjekski alfabet
rěčne kody
ISO 639-3 (SIL):

xtg Transalpinska gallišćina
xcg Cisalpinska gallišćina

Wobdźěłać
p  d  w

Gallišćina[1] bě keltiska rěč, kotraž bu w starowěku w Galliskej[2] rěčana. To su teritorije dźensnišich krajow:

Lepontišćina a Galatišćina běštej podobnej rěči, ale so wot někotrych awtorow za narěči matej. Wona je nimo Keltiberišćiny hłowne žórło za twjerdźowe keltiske rěče.

Dopokazy

Galliski tekst w grjekskim alfabeće. Namakany při Nîmes, dźensa w muzeju Calcet w Avignon

Dopokazy gallišćiny su znate w dwěmaj alfabetomaj, a to w grjekskim alfabeće (wot 3. lětstotka před našim ličenjom časa hač do spočatka 1. lětstotka našeho ličenja časa) a we łaćonskim alfabeće (wot kónca 1. lětstotka před našim ličenjom časa hač do kónca 4. lětstotka našeho ličenja časa).

Najwažnišej dopokazaj rěče stej Kalender wot Coligny (němsce Kalender von Coligny, 50-80) a grafiti wot Condetomagos (němsce Graffiti von Condetomagos, La Graufesenque, 1. lětstotk). Mało dlěšich tekstow su w łaćonskim alfabeće pisane. Při tym wołojowa plata wot Lezoux wobsahuje něhdźe 50 słowow, mjeztym zo plata wot Chamalières wobsahuje wjace hač 50 a plata wot Larzac samo wjace hač 160 słowow. Najwjace napismow je krótke a wobsahuje nimo mjenow jenož někotre stereotypiske rěčne wobroty.

Rěčne přiznamjenja

Indoeuropski *kw bu w gallišćinje do *p kaž w p-keltiskich rěčach přeměnjeny, kaž na př. petor- "štyri" (kaž tež we walizišćinje pedwar, ale nic w iršćinje ceathair; přir. łaćonske quatuor). Při tym w słowach kaž na př. Epona "konjowa Bohowka" gallišćina njeje p do b dale přeměniła, kaž na př. walizišćina ebol "žrěbjo". Ale iršćina samo c (z *q) do ch dale přeměniła, kaž na př. each "kóń" (přir. łaćonske equus "kóń").

Na rozdźěl wot kupokeltiskich rěčow wjele kóncowkow buchu wobchowane, kaž tež stary slěd słowow po SPO-šema. Nimo toho nazwukowa mutacija (němsce Anlautmutation) njebě w gallišćinje.

Městne mjena

Mnoholičbne městne mjena zapadneje Europy pochadźa z gallišćiny, kaž na přikład Bordeaux z Burdigalia[3], Wien z Vindobona[3], Genf z Genava[3] a Zürich z Turicon[3]. Samo galliske sufiksy namakaja so w městnych mjenach, kaž na př. -ac w formje -ac w Bretanji (St-Briac), w formje -ai abo -y w sewjernej Francoskej (Virtai, Vitry, Argancy z Argentiacum[4], Orly z Aureliacum[4]) a w formje -ac w juhu (Cognac, Vitrac). Ale tež w Němskej so warianće tutoho sufiksa namakatej, a to -ach a -ich, na př. Andernach z Antunnacum.[4]

Słowoskład

Słowoskład gallišćiny je jenož zdźěla znaty.

  • allos[5] "druhi"
  • ater[5] "nan"
  • aus[5] "wucho"
  • bardos[5] "poet"
  • beber, bibro-[5] "bobr"
  • bekos[5] "pčołka"
  • beremi[3] "ja njesu"
  • briga[5] "hórka"
  • cambios[5] "wuměna"
  • carros[5][3] "wóz"
  • dumno-[5] "swět"
  • dunum[5] "fort"
  • eimu[5] "dźemy"
  • epos, eqwos[5] "kóń"
  • giam-[5] "zyma"
  • nemeton[5] "templ"
  • oinos[5] "jedyn"

Přikład

Gallišćina Němčina
Segomaros Ouilloneos tooutious Namausatis eiōrou Bēlēsami sosin nemēton. Segomaros, Sohn des Villū, Bürger von Nîmes, weihte (oder stiftete) der Belesama dieses Heiligtum.[6]
Segomaros, syn Villu, měšćan Nîmesa, je Belisamje tutu swjatnicu wěnował (abo darował).

Nóžki

  1. 1,0 1,1 1,2 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 131, pod hesłom galliski.; Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 131, pod hesłom Galliska. (W słowniku stej jenož słowje za gallisch a Gallien, tak zo tuta forma so analogisce po druhich mjenach rěčow twori.)
  2. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 131, pod hesłom Galliska.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Hlej při Cherpillod
  4. 4,0 4,1 4,2 Hlej Maier, strona 96, pod hesłom Ortsnamen
  5. 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 Hlej při Wordgumbo
  6. Bernhard Maier: Kleines Lexikon der Namen und Wörter keltischen Ursprungs, Verlag C.H.Beck, München 2003, ISBN 3-406-49470-6, str. 16.

Žórła

  • André Cherpillod: Monato. Nr. 6, Flandra Esperanto-Ligo, 1998, ISSN 0772-456-X, La galla, ĉu malaperinta?, str. 16 a 17 (http://www.esperanto.be/fel/mon/006035.html). (eo)
  • Harald Haarmann: Lexikon der untergegangenen Sprachen. Verlag C.H.Beck, 2002, ISBN 3-406-47596-5, str. 74-75. (němsce)
  • Helmut Glück (wud.): Metzler Lexikon Sprache. J.B. Metzler, Stuttgart, Weimar 1993, ISBN 3-476-00937-8, str. 203. (němsce)
  • Bernhard Maier: Kleines Lexikon der Namen und Wörter keltischen Ursprungs. Verlag C.H.Beck, München 2003, ISBN 3-406-49570-6. (němsce)
  • W.B. Lockwood: Überblick über die indogermanischen Sprachen. Gunter Narr Verlag, Tübingen 1979, ISBN 3-87808-100-6, str. 76-78, 96. (němsce)

Eksterne wotkazy


Předłoha:Link FA

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije