Etrušćina

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
(ze strony „Etrušćenjo” sposrědkowane)
Rasna
Etrušćina
kraje Toskana (Italska)
mortwa wot lěta 410
znamjenja a klasifikacija
klasifikacija njejasna
rěčne kody
ISO 639-3 (SIL):

ett

komentar
pochad je njeznaty
karta
Rěčne teritorije w Italskej 6. lětstotka p.Ch.
Wobdźěłać
p  d  w

Etrušćina, rěč antikskich Etrušćanow, je mortwa a mysteriozna rěč: hačrunjež znajemy wurjekowanje rěče, dokelž naš alfabet z etruskeho pochadźa, znajemy jenož woznam mało słowow. Wjele Romjanow znaješe etrušćinu, ale bohužel pisachu jara mało wo tutej rěči.

Teksty[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Etrušćenjo hižo mějachu literaturu, a jich rěč znajmjeńša měšnicy hač do lěta 410 wužiwachu. Ale nětko je jich rěč zwjetša wěc někotrych słowow na rowach a wazach.

Najdlěši tekst, kotryž je nam znaty, je Liber Linteus, kniha z płata z 1300 słowami. Nichtó njemóže ju čitać. Kniha bu jako wobwjaz mumije w Egyptowskej namakana.

Najdlěši dwurěčny tekst su Tafle z Pyrgi w etrušćinje a fenicišćinje. Wobsteji jenož ze 40 słowow a etruski tekst njeje posłowny přełožk fenicišćiny. Štyrceći słowow jasnje njedosaha, zo by rěč wobknježiło.

Gramatika[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Struktura abo gramatika etrušćiny je zdźěla jasna. Na kóždy pad njeje indoeuropska rěč, ale je snadź daloka kuzina.

Deklinacija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Po Helmut Rix (→ Lit.) móžeja w Etrušćinje sćěhowace pady rozeznawać (V steji w sćěhowacym za wokal):

Nominatiw: prózdny sufiks (zakładna forma)
Akuzatiw: při nomenach identiski z nominatiwom; jenož při pronomenach přez -n(i) so hodźi woznamjenjeć
Genitiw : -(V)s; -(a)l
Lokatiw: -i
Ablatiw : -is; -(a)ls
Pertinentiw : -(V)si; -(a)le

Plural so při substantiwach z pomocu sufiksa -(V)r resp. -χva/-cva/-va/-ua markěruje. Pluraliske markěrowadło steji před kazusowym markěrowadłom.

Konjugacija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Njeeksistuja w Etrušćinje žane wosobowe kóncowki, ani numerus (singular abo plural) subjekta so njewoznamjenjatej.

ame woznamjenja na př. „sym, sy, (wón/wona/wono) je; smy, sće, su“.

Prezens: -e
Preteritum aktiw: -ce
Preteritum pasiw: -χe
imperatiw: = werbalny zdónk
Konjunktiw: -a
Necesitatiw: -ri

Werbalne nomina so přez wutworja: -u (rezultat), (runočasnosć), -as (předčasnosć), -e (infinitiw).

Pochad[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Etrušćinu maja za izolowanu rěč: najebać slědźenja wjacorych rěčespytnikow a amaterow, nichtó dotal njenamaka přiwuzne etrušćiny, wothladane wot hišće njeznaćišeje lemnišćiny a retišćiny. Etrušćina bě snadź čłon rěčneje swójby, kotraž bě před přichadom Indoeuropjanow před 4000 lětami wot Italskeje hač do Anatoliskeje rozšěrjena.

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Etruščenjo něhdy knježachu nad Romjanami (hač do lěta 509 př.n.l.č.), mjeztym toho Romjanam swoje pismiki a cyfry wučachu. Ale naposledk dobychu Romjenjo a knježachu nad Etruščanami (a druhimi krajemi wokoło Srjedźozemskeho morja). Etrušćenjo wuknjechu łaćonšćinu a počasu zabywachu swoju rěč.

Etrušćina bě wšědna rěč hač do lěta 200 př.n.l.č. a bě liturgiska rěč hač do 5. lětstotka po n.l.č. Poslednje znate wužiće etrušćiny pochadźa z lěta 410, hdyž měšnicy etrušćinu rěčachu, zo bychu błysk přećiwo zapadnym Gotam wołali.

Słowoskład[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Z etrušćiny pochadźeja slědowace łaćonske słowa: antenna, aprilis, arena, scena, taberna, tunica, autumnus, littera, mantissa, mundus, persona, popolus.

Přikład:

  cnl nuthe malec larth cucrina lausisa
  zilathmechl rashnallaris celatinalau
  saclanc arnt luscniarnthal clanc

Cyfry w etrušćinje, prěnje šěsć buchu na kóstkach namakane:

1 thu

2 zal

3 ci

4 huth

5 mach

6 ša

7 semph

8 cezp

9 nurph

10 šar

Knihi[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Helmut Rix: Etruskische Texte, 2 Bände. Narr, Tübingen 1991. ISBN 3-8233-4476-5
  • Helmut Rix: Rätisch und Etruskisch. Institut für Sprachwissenschaft der Universität. Innsbruck 1998. ISBN 3-85124-670-5
  • Helmut Rix: Die Etrusker - Schrift und Sprache. w: Mauro Cristofani: Die Etrusker. Belser Verlag, Stuttgart, Sonderausgabe 2006. ISBN 3-7630-2270-8
  • Mauro Cristofani: Die Etrusker, Geheimnisvolle Kultur im antiken Italien, Belser Verlag, Stuttgart, Sonderausgabe 1995, ISBN 3-7630-2330-5, strony 210-238

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije