Drječin
| |||||
| gmejna: | Dobruša-Huska | ||||
| zagmejnowanje: | 1974 (do Huski) | ||||
| wobydlerstwo: | 109 (31. decembra 2022)[1] | ||||
| přestrjeń: | 3,11 km² | ||||
| wysokosć: | 280 metrow n.m.hł. | ||||
51.12416666666714.348611111111280
| |||||
| póstowe čisło: | 02694 | ||||
| předwólba: | 035932 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
wikidata: Drječin (Q10373885)
| |||||
Drječin (němsce Dretschen) je wjes ze 109 wobydlerjemi[2] při hornim běhu Dołheje wody na juhu hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin, kotraž słuša wot lěta 1999 ke gmejnje Dobruša-Huska.
Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Wjes leži něhdźe wósom kilometrow juhozapadnje Budyšina a 280 metrow nad mórskej hładźinu w sewjernym dźělu hornjołužiskich horow.
Susodne wjeski su Běłe Noslicy na sewjeru, Warnoćicy na juhowuchodźe a Demjany na zapadźe. Sewjerowuchodnje wsy pozběhuje so hórka Ćeleńc (367 m) a na juhu Wulki Pichow (499 m).
Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena: Sedlišća (tež: Serlišća), Smjertniki, Šustyrec prudło, Kłobuk, Strónje, Lada, Suche łuki, Husćina, Pječkec kerčki, Dołhe łuki, Pječkec hórki, Racec hórki, Sušk, Kruwjace puće, Pichow (hora), Jórdanka (žórło při Pichowje), Łožo dźiwjeje žony (skały), Mokřiny, Wólšički, Šmróčki, Delnja łuka, Łahodźic strónje, Prěčniki, Hłuboke puće, Na hornim brjoze, Wyše zahrody.[3]
Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
_(1).jpg)
Po sydlišćowej formje je Drječin nawsowc, kotryž so pisomnje prěni raz w lěće 1352 jako Dreschin naspomni. Drječin njeměješe ryćerkubło, ale podsteješe bjezposrědnje Stołpinskemu hamtej. Cyrkwinsce słušachu Drječinjenjo hač do reformacije do Wjazońcy a wot toho časa do Husčanskeje wosady.[4] Kaž Wjelećin njesłušeše Drječin do Hornjołužiskeho markhrabinstwa, ale bě jako prjedawše wobsydstwo Mišnjanskich biskopow hižo wot 1559 dźěl sakskeho kurwjerchowstwa.
Hač do lěta 1974 bě Drječin samostatna gmejna z Warnoćicami jako wjesnym dźělom a po tym hač ke gmejnskej reformje 1999 dźěl Hušćanskeje gmejny.
Wobydlerstwo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 173 wobydlerjow, z nich 98 Serbow (57 %).[5] Po Arnošće Černiku rěčeše w lěće 1955/56 jenož hišće 16 % Drječinjanow serbsce, mjez nimi 16 dźěći a młodostnych.[6] 1925 bě wot cyłkownje 157 wobydlerjow 154 ewangelskich.
Wosobiny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Jan Arnošt Holan (1853–1921) – gymnazialny wučer, spisowaćel; rodźeny w Drječinje
- Michał Rostok (1821–1893) – přirodospytnik, mjez 1844 a 1884 wučer w Drječinje
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski
- ↑ staw: 31. decembra 2022; Podaća gmejnskeho zarjadnistwa Dobruše-Huski
- ↑ Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 18 (digitalizat).
- ↑ Drječin w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 52. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995. [496 wobydlerjow, z nich 53 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 12 z pasiwnymi, 16 serbskich dźěći a młodostnych, 415 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Wotkaz[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Commons: Drječin – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajowBěłe Noslicy | Brězynka | Cokow | Ćěchorjecy | Demjany | Dobruša | Drječin | Družkecy | Hnašecy | Holca | Hrubjelčicy | Hunćericy | Huska | Kočica | Kosarnja | Nowa Wjes | Nowe Demjany | Nowe Družkecy | Přišecy | Słónkecy | Warnoćicy