Debricy

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Debricy
Döbra
Połoženje Debric na karće Hornjeje Łužicy
Połoženje Debric na karće Hornjeje Łužicy
DEC
Połoženje Debric
Połoženje Debric
gmejna: Wóslink
zagmejnowanje: 1969 (do Skaskowa-Debric)
wobydlerstwo: 182 (1. julija 2020)[1]
wysokosć: 139 metrow n.m.hł.
51.33333333333314.172222222222139
póstowe čisło: 01920
předwólba: 035792
wotwodźene
słowa:
wobydler/ka:
Debričan/-ka
adjektiw:
Debričanski
skłonowanje:
Debric, Debricam, Debricy, Debricami, w Debricach
Karta Debric a wokoliny z lěta 1844
Karta Debric a wokoliny z lěta 1844

Karta Debric a wokoliny z lěta 1844

Debricy (němsce Döbra) su wjes ze 182 wobydlerjemi[2] na sewjeru hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słušeja ke gmejnje Wóslink a leža 139 m nad mórskej hładźinu při Čornym Halštrowje. Běchu hač do lěta 1969 samostatna gmejna, po tym najprjedy wjesny dźěl gmejny Skaskow-Debricy a wot lěta 1994 gmejnski dźěl Wóslinka.

Geografija[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Susodne wjeski su Skaskow na sewjerowuchodźe, Tradow na wuchodźe, Smjerdźaca zady lěsa na juhowuchodźe, Jitro na juhozapadźe a Lěska na sewjerozapadźe.

Ležownostne mjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Michał Rostok naliči 1887 slědowace serbske ležownostne mjena w Debricach: Humjeńki (polo), Zasnička, Niže dróhi, Za dróhu, Winica, Šibjeńca, Čertowe nuhło, Kamjenje, Boršć (łuka), Pod lěskom, Lada.[3]

Stawizny[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Prěnje historiske naspomnjenje nawsowca jako Dobyr je z lěta 1374[4].

W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 162 wobydlerjow, mjez nimi 133 Serbow (82 %).[5] Rěčna změna k němčinje sta so w prěnjej połojcy 20. lětstotka. Tak zwěsći Arnošt Černik srjedź 1950tych lět serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 21,4 %.[6] Ewangelscy Debričenjo přisłušeja Wóslinčanskej wosadźe, katolscy Ralbičanskej.

Powětrowy wobraz Debric (2018)

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. staw: 1. julija 2020; gmejnske zarjadnistwo Wóslink; [1]
  2. staw: 1. julija 2020; gmejnske zarjadnistwo Wóslink; [2]
  3. Michał Rostok: Ležownostne mjena. W: ČMS 40 (1887), str. 3–50, tu str. 28 (digitalizat).
  4. Debricy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
  5. Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 97. → wšě wjeski
  6. Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 251. [271 wobydlerjow, z nich 44 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 7 z pasiwnymi, 7 serbskich dźěći a młodostnych, 213 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije